14. เพราะมันละไข่ของมันไว้กับดินให้ไข่อบอุ่นอยู่ในดิน
15. ลืมไปว่าตีนหนึ่งอาจจะเหยียบมันแหลกและสัตว์ป่าแห่งท้องทุ่งจะย่ำมัน
16. มันรุนแรงต่อลูกอ่อนของมันอย่างกับไม่ใช่ลูกของมันถึงมันจะเหนื่อยเปล่า มันก็ไม่ไยดี
17. เพราะพระเจ้าทรงทำให้มันลืมปัญญาและมิได้ทรงให้มันมีความเข้าใจ
18. เมื่อมันเร่งตัวเองให้หนีมันหัวเราะเยาะม้าและคนขี่
19. “เจ้าให้พลังแก่ม้าหรือ?เจ้าเอาขนห่มคอของมันหรือ?
20. เจ้าทำให้มันกระโดดอย่างตั๊กแตนหรือ?เสียงหายใจอันดังของมันน่าสะพรึงกลัว
21. มันตะกุยอย่างแรง และเต้นโลดด้วยกำลังมันออกไปปะทะอาวุธ
22. มันหัวเราะเยาะความกลัว และไม่ถอยหนีมันไม่หันกลับหนีดาบ
23. แล่งธนูกวัดแกว่งกระทบมันหอกใหญ่ที่แวบวาบและหอกซัดกระแทกมัน
24. มันโกยดินด้วยความดุร้ายและเดือดดาลพอได้ยินเสียงเขาสัตว์ มันยืนนิ่งอยู่ต่อไปไม่ได้
25. เมื่อเป่าเขาสัตว์ขึ้น มันร้อง ‘ฮีแฮ่’มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกลทั้งเสียงตะโกนของผู้บังคับบัญชาและเสียงโห่ร้อง
26. “โดยสติปัญญาของเจ้าหรือ เหยี่ยวนกเขาโผไปมาและกางปีกของมันตรงไปทางทิศใต้?
27. ตามบัญชาของเจ้าหรือ นกอินทรีทะยานขึ้นและทำรังบนที่สูง?
28. มันอยู่ที่หน้าผาและทำรังของมันบนชะโงกผาและบนที่เข้มแข็ง
29. มันส่ายหาเหยื่อจากที่นั่นตาของมันเห็นเหยื่อได้แต่ไกล
30. ลูกอ่อนของมันกินเลือดมีอะไรถูกฆ่าตายที่ไหน มันก็อยู่ที่นั่นแหละ”