7. ท่ามกลางพุ่มไม้ เขาร้องเหมือนลาใต้ต้นเหงือกหนาม เขาเบียดเสียดกัน
8. เป็นคนโง่เขลา เออ เป็นพวกที่ไม่มีผู้ใดรู้จักเขาถูกกวาดออกไปจากแผ่นดิน
9. “แต่บัดนี้ ข้ากลายเป็นเพลงล้อเลียนของเขาเออ ข้าเป็นขี้ปากของเขา
10. เขาสะอิดสะเอียนข้า และเหินห่างจากข้าเขาไม่รั้งรอที่จะถ่มน้ำลายใส่หน้าข้า
11. เพราะพระองค์ทรงหย่อนสายธนูของข้า และให้ข้าตกต่ำเขาจึงเหวี่ยงความยั้งคิดทิ้งเสียต่อหน้าข้า
12. ฝูงชนลุกขึ้นที่ขวามือของข้าเขาผลักข้าออกไปเขาจู่โจมข้าเพื่อจะทำลายเสีย