10. เขาสะอิดสะเอียนข้า และเหินห่างจากข้าเขาไม่รั้งรอที่จะถ่มน้ำลายใส่หน้าข้า
11. เพราะพระองค์ทรงหย่อนสายธนูของข้า และให้ข้าตกต่ำเขาจึงเหวี่ยงความยั้งคิดทิ้งเสียต่อหน้าข้า
12. ฝูงชนลุกขึ้นที่ขวามือของข้าเขาผลักข้าออกไปเขาจู่โจมข้าเพื่อจะทำลายเสีย
13. เขาพังทางเดินของข้าเขามีส่วนทำให้ข้าพบหายนะโดยไม่ต้องมีผู้ใดช่วยเขาเลย
14. เขาเข้ามาทางช่องโหว่เขากลิ้งเข้ามาท่ามกลางสิ่งปรักหักพัง
15. ความสยดสยองต่างๆ หันมาหาข้าเกียรติของข้าถูกเขาไล่ตามอย่างลมไล่หลังมาและความเจริญของข้าสูญไปอย่างเมฆ
16. “บัดนี้ ชีวิตข้าค่อยๆ หมดไปวันแห่งความทุกข์ใจยึดตัวข้าไว้