6. เมื่อเขาล้างย่างเท้าของข้าด้วยนมข้นและก้อนหินเทธารน้ำมันออกให้ข้า
7. เมื่อข้าออกมายังประตูเมืองเมื่อข้านั่งลงที่ลานเมือง
8. คนหนุ่มๆ เห็นข้าแล้วก็หลีกไปคนสูงอายุลุกขึ้นยืน
9. เจ้านายหยุดพูดเอามือปิดปากของตนไว้
10. เสียงของขุนนางก็สงบลงและลิ้นของเขาก็เกาะติดเพดานปาก
11. เมื่อหูได้ยินแล้ว ต่างก็เยินยอข้าและเมื่อตาเห็นแล้ว ก็ยกย่องข้า
12. เพราะข้าช่วยคนยากจนที่ร้องให้ช่วยและเด็กกำพร้าที่ไม่มีผู้ใดอุปถัมภ์
13. พรของคนที่กำลังจะตายก็มาถึงข้าและข้าทำให้จิตใจของหญิงม่ายร้องเพลงด้วยความชื่นบาน
14. ข้าสวมความชอบธรรม และมันก็ห่อหุ้มข้าไว้ความยุติธรรมของข้าเหมือนเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะ
15. ข้าเป็นดวงตาให้คนตาบอดและเป็นเท้าให้คนง่อย
16. ข้าเป็นบิดาให้คนขัดสนและข้าเป็นธุระคดีความให้ผู้ที่ข้าไม่รู้จัก
17. ข้าหักเขี้ยวเล็บของคนที่ไม่ชอบธรรมและได้ดึงเอาเหยื่อจากฟันของเขา
18. แล้วข้าคิดว่า ‘ข้าจะตายในรังของข้าและข้าจะทวีวันเวลาของข้าอย่างทราย
19. รากของข้าจะแผ่ไปถึงน้ำมีน้ำค้างบนกิ่งของข้าตลอดคืน
20. ศักดิ์ศรีของข้าสดชื่นอยู่กับข้าและคันธนูของข้าใหม่เสมออยู่ในมือข้า’