13. มนุษย์ไม่รู้จักคุณค่าของปัญญาและในแผ่นดินของคนเป็นก็หาไม่พบ
14. ที่ลึกพูดว่า “ที่ข้าไม่มี”และทะเลกล่าวว่า “ไม่อยู่กับข้า”
15. จะเอาทองซื้อก็ไม่ได้และจะชั่งเงินให้ตามราคาก็ไม่ได้
16. จะตีราคาเป็นทองคำเมืองโอฟีร์ก็ไม่ได้หรือเป็นโอนิกซ์ล้ำค่า หรือไพลินก็ไม่ได้
17. จะเทียบเท่าทองคำและแก้วก็ไม่ได้หรือจะแลกกับเครื่องทองคำนพคุณก็ไม่ได้
18. อย่าเอ่ยถึงกัลปังหาและแก้วผลึกเลยค่าของปัญญาสูงกว่าทับทิม
19. เพอริโดแห่งคูชก็เปรียบกับปัญญาไม่ได้หรือจะตีราคาเป็นทองคำบริสุทธิ์ก็ไม่ได้
20. “ดังนั้นปัญญามาจากไหนเล่า?และความเข้าใจอยู่ที่ไหน?
21. เป็นสิ่งที่ซ่อนพ้นดวงตาของสิ่งมีชีวิตทั้งปวงและปิดบังไว้จากนกบนฟ้า
22. แดนพินาศและมัจจุราชกล่าวว่า‘เราได้ยินเสียงลือเรื่องปัญญากับหู’
23. “พระเจ้าทรงทราบทางไปหาปัญญานั้นและทรงทราบที่อยู่ของปัญญาด้วย
24. เพราะพระองค์ทอดพระเนตรไปถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลกและทรงเห็นทุกสิ่งใต้ฟ้าสวรรค์
25. เมื่อพระองค์ประทานแรงแก่ลมและตวงน้ำด้วยเครื่องตวง
26. เมื่อพระองค์ทรงสร้างกฎให้ฝนและสร้างทางไว้ให้แสงแลบของฟ้าผ่า
27. แล้วพระองค์ทอดพระเนตรปัญญาและทรงชันสูตรทรงสถาปนาไว้และทรงวิจัย
28. และพระองค์ตรัสกับมนุษย์ว่า‘ดูเถิด ความยำเกรงองค์เจ้านาย นั่นแหละคือปัญญาและการหันเสียจากความชั่วร้าย คือความเข้าใจ’ ”