1. “ไฉนวาระพิพากษาไม่ได้ถูกกำหนดโดยองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์?ไฉนผู้ที่รู้จักพระองค์ไม่เห็นวันกำหนดของพระองค์?
2. คนอธรรมย้ายหลักเขตเขายึดฝูงแพะแกะไปเลี้ยง
3. เขาไล่ต้อนลาของลูกกำพร้าไปเขาเอาวัวของหญิงม่ายเป็นประกัน
4. เขาผลักคนขัดสนออกนอกถนนคนยากจนแห่งแผ่นดินต่างก็ซ่อนตัวหมด
5. นี่แน่ะ ดังลาป่าอยู่ในถิ่นทุรกันดารคนยากจนนั้นออกไปทำงานเสาะหาของกินถิ่นแห้งแล้งให้อาหารแก่บุตรของเขา
6. เขาเก็บหญ้าแห้งที่ในทุ่งและเขาเก็บองุ่นที่เหลือในสวนองุ่นของคนอธรรม
7. เขานอนเปลือยกายไม่มีเสื้อผ้าตลอดคืนและไม่มีผ้าห่มกันหนาว
8. เขาเปียกฝนแห่งภูเขาและเกาะหินอยู่เพราะขาดที่กำบัง
9. มีผู้ฉวยเด็กกำพร้าไปจากอกและเอาทารกของคนยากจนไปเป็นประกัน
10. คนยากจนจึงเดินเปลือยกายไป ไม่มีเสื้อผ้าทั้งๆ ที่หิว เขาก็แบกฟ่อนข้าวไป
11. เขาหีบมะกอกเอาน้ำมันท่ามกลางแนวหมู่ไม้เขาย่ำองุ่นที่บ่อย่ำ แต่ต้องทนกระหาย
12. คนกำลังจะตายคร่ำครวญออกมาจากเมืองและคนบาดเจ็บร้องขอความช่วยเหลือแต่พระเจ้ามิได้สนพระทัยคำอธิษฐานของเขา
13. “มีผู้กบฏต่อความสว่างผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับทางของความสว่างนั้นและมิได้อยู่ในวิถีของความสว่างนั้น
14. ฆาตกรลุกขึ้นแต่เช้าตรู่เขาฆ่าคนยากจนและคนขัดสนและในยามค่ำคืน เขาเป็นเหมือนขโมย
15. ดวงตาของผู้ล่วงประเวณีคอยเวลาพลบค่ำกล่าวว่า ‘ไม่มีตาใดจะเห็นข้า’และเขาก็คลุมหน้า
16. ในยามมืดเขาขุดเข้าไปในเรือนกลางวันเขาก็เก็บตัวเขาไม่รู้จักความสว่าง
17. เพราะความมืดทึบเป็นเหมือนเวลาเช้าแก่เขาทุกคนเพราะเขาคุ้นเคยกับความสยดสยองของความมืดทึบ
18. “เขาลอยละลิ่วไปบนผิวน้ำส่วนแบ่งของเขาถูกสาปในแผ่นดินไม่มีผู้ใดหันหน้าไปสู่สวนองุ่นของเขา
19. ความแห้งแล้งและความร้อนฉวยเอาน้ำที่ละลายจากหิมะไปฉันใดแดนคนตายก็ฉวยเอาผู้ทำบาปไปฉันนั้น
20. ครรภ์จะลืมเขาตัวหนอนจะกินเขาอย่างอร่อยไม่มีผู้ใดจำชื่อเขาได้ต่อไปความอธรรมจึงหักลงเหมือนต้นไม้
21. “เขาข่มเหงหญิงหมันที่ไม่มีลูกและไม่ได้ทำดีอะไรแก่หญิงม่าย