14. เขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอไปเสียจากเราเพราะเราไม่ปรารถนาความรู้ในทางของพระองค์
15. องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์คืออะไร ที่เราจะต้องปรนนิบัติพระองค์?ถ้าเราอธิษฐานต่อพระองค์ เราจะได้ประโยชน์อะไร?’
16. ดูเถิด ความเจริญมิได้อยู่ในกำมือพวกเขาหรือ?คำปรึกษาของคนอธรรมอยู่ห่างไกลจากข้า
17. “ตะเกียงของคนอธรรมดับบ่อยเท่าใด?ความยากลำบากมาเหนือเขาบ่อยเท่าใด?พระเจ้าทรงแจกจ่ายความเจ็บปวดด้วยพระพิโรธบ่อยเท่าใด?
18. เขาเป็นเหมือนฟางที่ลมพัดไปและเป็นเหมือนแกลบที่พายุพัดไปบ่อยเท่าใด?
19. ท่านว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมความบาปชั่วของเขาไว้ให้ลูกหลานของเขา’ขอพระองค์ทรงตอบแทนแก่เขาทั้งหลายเองเพื่อเขาทั้งหลายจะได้ทราบ
20. ขอให้นัยน์ตาของเขาเห็นความพินาศของเขาและให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
21. เพราะเขาจะสนใจอะไรเกี่ยวกับเชื้อสายที่เกิดมาภายหลังเมื่อจำนวนเดือนของเขาถูกตัดขาดเสียแล้ว
22. ผู้ใดจะอาจสอนความรู้แด่พระเจ้าเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาผู้อยู่ในที่สูง?
23. คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่สบายและปลอดภัยทั้งสิ้น
24. ตัวของเขาเต็มด้วยน้ำนมและไขกระดูกของเขาก็ชุ่ม
25. อีกคนหนึ่งตายด้วยใจขมขื่นไม่เคยได้ชิมของดี
26. เขาทั้งสองนอนลงในผงคลีดินเหมือนกันและตัวหนอนก็คลุมเขาทั้งสองไว้
27. “ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของพวกท่านและอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า
28. เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหน?เต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน?’
29. ท่านมิได้ถามนักเดินทางและท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ?
30. ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้น คนอธรรมมักรอดได้ในวันแห่งพระพิโรธ เขาก็ได้รับการช่วยให้พ้น