5. ถ้าท่านทั้งหลายยกตัวข่มข้าและใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า
6. จงทราบเถิดว่า พระเจ้าทรงผิดต่อข้าและได้เอาตาข่ายล้อมข้าไว้
7. ดูเถิด ข้าร้องออกมาว่า ‘ทารุณจริง’ แต่ไม่มีผู้ใดฟังข้าร้องให้ช่วย แต่ไม่มีความยุติธรรม
8. พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ ข้าจึงข้ามไปไม่ได้และพระองค์ทรงให้ทางของข้ามืดไป
9. พระองค์ทรงปลดศักดิ์ศรีไปจากข้าและถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า
10. พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้าน และข้าก็สิ้นไปพระองค์ทรงถอนความหวังของข้าเหมือนถอนต้นไม้
11. พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้าและทรงนับข้าเป็นปรปักษ์ของพระองค์
12. กองทหารของพระองค์ประดังเข้ามาเขาทั้งหลายก่อเชิงเทินต่อสู้ข้าและตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า
13. “พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าออกห่างจากข้าเพื่อนของข้าก็หมางเมินข้าไป
14. ญาติของข้าผละหนีและเพื่อนของข้าก็ทิ้งข้า
15. แขกในบ้านและสาวใช้ของข้านับข้าเป็นคนต่างถิ่นข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา
16. ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้าข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า
17. ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้าและข้าเป็นที่รังเกียจแก่พี่น้องของข้าเอง
18. แม้เด็กๆ ก็ดูหมิ่นข้าเมื่อข้าลุกขึ้น พวกเขาก็เย้ยหยันข้า
19. สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้าและคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า
20. กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้าและข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด