7. แต่นี่แหละ เดี๋ยวนี้พระเจ้าทรงให้ข้าเหนื่อยยากพระองค์ทรงทำลายครัวเรือนทั้งสิ้นของข้าพระองค์
8. และพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์หดหู่ลงซึ่งสภาพนี้เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์และความผ่ายผอมของข้าพระองค์ลุกขึ้นปรักปรำข้าพระองค์มันเป็นพยานใส่หน้าข้าพระองค์
9. พระองค์ทรงฉีกข้าด้วยพระพิโรธและเกลียดชังข้าพระองค์ทรงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าปรปักษ์ของข้าถลึงตาใส่ข้า
10. พวกเขาอ้าปากใส่ข้าเขาตบแก้มประจานข้าเขาสุมหัวกันเล่นงานข้า
11. พระเจ้าทรงมอบข้าให้แก่คนชั่วและทรงเหวี่ยงข้าไว้ในมือของคนอธรรม
12. ข้าอยู่สบาย และพระองค์ทรงหักข้าสะบั้นเออ พระองค์ทรงฉวยคอข้า และฟาดข้าแหลกเป็นชิ้นๆพระองค์ทรงตั้งข้าให้เป็นเป้าของพระองค์
13. นักธนูของพระองค์ล้อมข้าพระองค์ทรงทะลวงเปิดไตของข้า และไม่เพลาพระหัตถ์เลยพระองค์ทรงเทน้ำดีของข้าลงบนดิน
14. พระองค์ทรงถล่มข้าครั้งแล้วครั้งเล่าพระองค์ทรงวิ่งเข้าใส่ข้าอย่างนักรบ
15. ข้าสวมผ้ากระสอบติดตัวเสมอและข้าซุกศักดิ์ศรีของข้าในผงคลีดิน
16. หน้าของข้าแดงด้วยการร่ำไห้เงามัจจุราชอยู่ที่หนังตาของข้า
17. แม้ว่าในมือของข้าไม่มีความทารุณเลยและคำอธิษฐานของข้าก็บริสุทธิ์
18. “โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย อย่าปิดบังโลหิตของข้านะอย่าให้เสียงร้องของข้ามีที่หยุดพัก
19. ดูเถิด เดี๋ยวนี้พยานของข้าก็ประทับในฟ้าสวรรค์และท่านผู้รับรองข้าก็ประทับในที่สูง