1. “มนุษย์ที่เกิดมาโดยผู้หญิงก็อยู่แต่น้อยวันและเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ
2. เขาออกมาเหมือนดอกไม้ แล้วก็เหี่ยวแห้งไปเขาหายไปอย่างเงา และไม่ยืนยงคงอยู่
3. แล้วพระองค์ทอดพระเนตรมองคนอย่างนี้หรือ?และทรงนำข้าพระองค์เข้าสู่การพิพากษาโดยพระองค์หรือ?
4. ผู้ใดจะเอาสิ่งสะอาดออกมาจากสิ่งมลทินได้?ไม่มีสักคน
5. วันเวลาของเขาถูกกำหนดไว้เสียแล้วและจำนวนเดือนของเขาก็อยู่กับพระองค์พระองค์ทรงจำกัดขอบเขตของเขา ไม่ให้เขาผ่านไปได้
6. ฉะนั้น ขอหันพระพักตร์ไปจากเขา เพื่อเขาจะได้พักเพื่อเขาจะชื่นบานในวันของเขาอย่างลูกจ้าง
7. “เพราะสำหรับต้นไม้ก็มีความหวังถ้ามันถูกตัดลง มันก็แตกหน่ออีกและหน่ออ่อนของมันจะมีไม่หยุด
8. ถึงรากของมันจะแก่อยู่ในดินและตอของมันจะตายอยู่ในผงคลีดิน