5. และเมื่อเขาเป่าเขาแกะเป็นเสียงยาว พอเจ้าได้ยินเสียงแตรนั้น ก็ให้ประชาชนทั้งปวงโห่ร้องขึ้นด้วยเสียงดัง กำแพงเมืองนั้นก็จะพังลงราบ และประชาชนจะขึ้นไป ทุกคนต่างตรงไปข้างหน้าตน”
6. โยชูวาบุตรนูนจึงเรียกปุโรหิตมาสั่งว่า “จงยกหีบพันธสัญญาขึ้นหามไป ให้ปุโรหิตเจ็ดคนถือแตรเขาแกะเจ็ดคันเดินนำหน้าหีบแห่งพระยาห์เวห์”
7. และท่านสั่งประชาชนว่า “จงออกเดินรอบเมืองนั้น ให้มีทหารถืออาวุธเดินข้างหน้าหีบแห่งพระยาห์เวห์”
8. เมื่อโยชูวากล่าวแก่ประชาชนแล้ว ปุโรหิตเจ็ดคนที่ถือแตรเขาแกะเจ็ดคันเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ก็เดินข้างหน้าเป่าแตรไป และมีหีบพันธสัญญาแห่งพระยาห์เวห์ตามเขามา
9. และทหารถืออาวุธเดินอยู่หน้าปุโรหิตผู้เป่าแตร และกองระวังหลังก็เดินตามหีบ ส่วนแตรนั้นก็เป่าอยู่เรื่อยไป
10. แต่โยชูวาบัญชาประชาชนว่า “อย่าโห่ร้อง อย่าให้ใครได้ยินเสียงของท่าน อย่าให้ถ้อยคำหลุดออกจากปากของท่านเลย จนกว่าจะถึงวันที่ข้าพเจ้าบอกให้ท่านโห่ร้อง ท่านจึงโห่ร้องกัน”
11. หีบแห่งพระยาห์เวห์จึงเวียนไปรอบเมือง คือเวียนรอบหนึ่งเที่ยวแล้วพวกเขาก็กลับเข้าค่าย นอนค้างคืนอยู่ในค่ายนั้น
12. โยชูวาลุกขึ้นแต่เช้าและพวกปุโรหิตก็ยกหีบแห่งพระยาห์เวห์ขึ้นหาม
13. และปุโรหิตเจ็ดคนถือแตรเขาแกะเจ็ดคันเดินหน้าหีบแห่งพระยาห์เวห์เป่าแตรเรื่อยไป และทหารถืออาวุธก็เดินอยู่ข้างหน้าเขา และกองระวังหลังก็เดินอยู่ข้างหลังหีบแห่งพระยาห์เวห์ ส่วนแตรก็เป่าเรื่อยไป
14. และในวันที่สองเขาก็เดินรอบเมืองนั้นครั้งหนึ่งแล้วกลับเข้าค่ายอีก เขาทำเช่นนี้อยู่หกวัน
15. ในวันที่เจ็ด พวกเขาลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ เดินขบวนรอบเมืองอย่างเคยเจ็ดครั้ง เฉพาะวันเดียวนั้นเขาได้เดินขบวนรอบเมืองเจ็ดครั้ง
16. ในครั้งที่เจ็ด เมื่อปุโรหิตเป่าแตร โยชูวาบอกประชาชนว่า “จงโห่ร้องขึ้นเถิด เพราะพระยาห์เวห์ทรงมอบเมืองนั้นให้ท่านแล้ว
17. เมืองนั้นและทุกสิ่งในเมืองนั้นเป็นสิ่งที่ต้องทำลายถวายแด่พระยาห์เวห์ เว้นแต่ราหับหญิงโสเภณีกับทุกคนที่อยู่ในบ้านของนางจะรอดชีวิต เพราะนางได้ซ่อนผู้สื่อสารที่พวกเราใช้ไป
18. ส่วนพวกท่านจงตีตัวออกห่างจากสิ่งที่ต้องทำลายถวายนั้น เกรงว่าท่านเองจะถูกทำลายเมื่อท่านเก็บสิ่งที่ต้องทำลายถวายนั้นไว้บ้าง และจะทำให้ค่ายของอิสราเอลเป็นสิ่งที่ต้องทำลายถวายไปด้วย นำมาซึ่งความทุกข์ยากลำบาก
19. แต่เงินและทองทั้งหมด กับเครื่องใช้ที่ทำด้วยทองสัมฤทธิ์และเหล็ก เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์ให้นำเข้าไปไว้ในคลังของพระองค์”
20. แล้วประชาชนก็โห่ร้อง และมีการเป่าแตร พอประชาชนได้ยินเสียงแตร เขาก็โห่ร้องดัง และกำแพงก็พังลงราบ ประชาชนจึงขึ้นไปในเมือง ทุกคนต่างตรงไปข้างหน้าตนและเข้ายึดเมืองนั้น
21. แล้วพวกเขาก็ทำลายทุกสิ่งที่อยู่ในเมืองนั้นเสียสิ้นด้วยคมดาบ ทั้งชายและหญิง คนหนุ่มและคนอาวุโส ทั้งวัว แกะและลา