7. เพราะว่าคนหนึ่งคนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอล หรือในพวกคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในอิสราเอล ซึ่งแยกตัวเขาจากเรา และตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจของเขา และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา แล้วยังมาหาผู้เผยพระวจนะเพื่อขอถามจากเราเพื่อตัวเขาเอง เราคือยาห์เวห์จะตอบสนองเขาเอง
8. และเราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้คนนั้น เราจะทำให้เขาเป็นสัญลักษณ์และเป็นขี้ปาก และเราจะกำจัดเขาเสียจากท่ามกลางประชากรของเรา แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์
9. และถ้าผู้เผยพระวจนะถูกชักนำให้กล่าวคำหนึ่งคำใด เราคือพระยาห์เวห์ได้ชักนำผู้เผยพระวจนะคนนั้น และเราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้เขา และจะทำลายเขาจากท่ามกลางอิสราเอลประชากรของเรา
10. เขาทั้งหลายจะต้องแบกรับโทษบาปของเขา โทษของผู้มาถามและโทษของผู้เผยพระวจนะจะเหมือนกัน
11. เพื่อว่าพงศ์พันธุ์อิสราเอลจะไม่หลงเจิ่นไปจากเราอีก และจะไม่ทำตัวให้มลทินด้วยการล่วงละเมิดทุกอย่างของเขาอีก แล้วเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
12. และพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า
13. “บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อแผ่นดินหนึ่งทำบาปต่อเราโดยประพฤติการทรยศยิ่ง แล้วเราเหยียดมือของเราออกต่อสู้แผ่นดินนั้น และทำลายอาหารหลัก ทั้งส่งการกันดารอาหารมาที่แผ่นดินนั้น และเราทำลายมนุษย์และสัตว์เสียจากแผ่นดินนั้น
14. ถึงแม้ว่าคนทั้งสามนี้ คือโนอาห์ ดาเนียลและโยบจะอยู่ในนั้น พวกเขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของพวกเขาได้ด้วยความชอบธรรมของเขา พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
15. ถ้าเราทำให้สัตว์ร้ายเข้าไปในแผ่นดินนั้น แล้วทำให้ผู้คนหมดไป และมันกลายเป็นที่ร้างเปล่าเนื่องด้วยไม่มีผู้คนเดินผ่านเพราะสัตว์นั้น
16. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร แม้ว่าคนทั้งสามนี้อยู่ในนั้น พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายหรือบุตรสาวให้รอดได้ เฉพาะพวกเขาเท่านั้นจะรอด แต่แผ่นดินนั้นจะร้างเปล่า
17. หรือถ้าเรานำดาบมายังแผ่นดินนั้น แล้วกล่าวว่า ให้ดาบผ่านข้ามแผ่นดินนั้น เราจะทำลายมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้น
18. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร แม้คนทั้งสามนี้จะอยู่ในนั้น พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายหรือบุตรสาวให้รอดได้ เฉพาะตัวพวกเขาเท่านั้นจะรอด
19. หรือถ้าเราส่งโรคระบาดเข้ามาในแผ่นดินนั้น และระบายความโกรธของเราออกเหนือเมืองนั้นด้วยการนองเลือด เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้นเสีย
20. ถึงแม้ว่าโนอาห์ ดาเนียลและโยบอยู่ในนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายและบุตรสาวให้รอดได้ พวกเขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของเขาได้ด้วยความชอบธรรมของเขา
21. “เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อเราส่งภัยแห่งการพิพากษาร้ายแรงทั้งสี่ประการของเราคือ ดาบ การกันดารอาหาร สัตว์ร้ายและโรคระบาดมาเหนือเยรูซาเล็ม เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์เสียจากนครนั้น
22. นี่แน่ะ จะมีคนรอดตายเหลืออยู่ในนั้น บุตรชายและบุตรสาวทั้งหลายของเขาจะถูกนำออกมา เขาทั้งหลายออกมายังพวกเจ้า และพวกเจ้าจะเห็นวิถีชีวิตและการกระทำของพวกเขา แล้วพวกเจ้าจะเบาใจในเรื่องการร้ายซึ่งเราได้นำมาเหนือเยรูซาเล็ม คือทุกสิ่งที่เรานำมาเหนือนครนั้น
23. คนเหล่านั้นจะทำให้พวกเจ้าเบาใจ เมื่อเจ้าได้เห็นวิถีชีวิตและการกระทำของพวกเขาแล้ว แล้วเจ้าจะทราบว่า เราไม่ได้ทำสิ่งต่างๆ ที่เราได้ทำแล้วในนครนั้นโดยปราศจากเหตุผล” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ