11. พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในสมัยนี้เราจะไม่ทำต่อประชาชนที่เหลืออยู่นี้เหมือนอย่างสมัยก่อน
12. เพราะว่าจะมีการหว่านความสมบูรณ์พูนสุข เถาองุ่นจะมีลูกและแผ่นดินจะให้ผล และท้องฟ้าจะให้น้ำค้าง และเราจะทำให้ประชาชนที่เหลืออยู่นี้ถือกรรมสิทธิ์สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
13. โอ พงศ์พันธุ์ยูดาห์และพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าเคยถูกใช้เป็นคำแช่งสาปท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายอย่างไร เราจะช่วยเจ้าและเจ้าจะได้เป็นแหล่งพระพรอย่างนั้น อย่ากลัวเลย แต่จงให้มือของเจ้าแข็งแรงเถิด
14. “เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เมื่อบรรพบุรุษของเจ้ายั่วเย้าให้เราโกรธนั้น เราก็ตั้งใจว่าจะลงโทษเจ้า ในเวลานั้นเราไม่ยอมหย่อนความตั้งใจลง พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
15. ในวันนี้เราจึงตั้งใจใหม่ว่า จะทำดีต่อเยรูซาเล็มและต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์ อย่ากลัวเลย
16. ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่พวกเจ้าต้องทำ จงพูดความจริงแก่กันและกัน จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและนำไปสู่สันติภาพ
17. อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
18. และพระวจนะของพระยาห์เวห์จอมทัพมายังข้าพเจ้าว่า
19. “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า การอดอาหารในเดือนที่ 4 การอดอาหารในเดือนที่ 5 และการอดอาหารในเดือนที่ 7 และการอดอาหารในเดือนที่ 10 จะเป็นที่ให้ความบันเทิงและความร่าเริง และเป็นการเลี้ยงที่สร้างความชื่นชมแก่พงศ์พันธุ์ยูดาห์ เพราะเหตุนั้นเจ้าจงรักความเที่ยงตรงและสันติภาพ
20. “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ชนชาติทั้งหลายยังจะมา คือประชาชนที่ยังอาศัยอยู่ในเมืองทั้งหลาย
21. ชาวเมืองหนึ่งจะไปหาชาวเมืองอีกเมืองหนึ่ง กล่าวว่า ‘ให้เราไปกันทันที ไปทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์และแสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพ ข้าพเจ้าก็จะไปด้วย’
22. เออ ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก และบรรดาประชาชาติที่เข้มแข็งจะมาแสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพในเยรูซาเล็ม และทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์