14. ให้เขาถวายเครื่องบูชาเหล่านี้อย่างละก้อนเป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์ ซึ่งจะเป็นส่วนของปุโรหิตผู้เอาเลือดศานติบูชาประพรม
15. ส่วนเนื้อสัตว์ซึ่งเป็นเครื่องศานติบูชาเพื่อขอบพระคุณนั้น เขาจะต้องรับประทานเสียในวันถวายบูชา ไม่ให้เหลือไว้จนถึงวันรุ่งขึ้น
16. ถ้าเครื่องบูชานั้นเป็นเครื่องบูชาแก้บน หรือเป็นเครื่องบูชาตามใจสมัคร ให้เขารับประทานในวันถวายบูชา และในวันรุ่งขึ้นเขายังรับประทานส่วนที่เหลือได้
17. ส่วนเนื้อของเครื่องบูชาที่เหลือถึงวันที่สาม ให้เผาเสียด้วยไฟ
18. ถ้าผู้ใดรับประทานเนื้อสัตว์ซึ่งเป็นเครื่องศานติบูชาในวันที่สาม ผู้ถวายนั้นจะไม่เป็นที่โปรดปราน และไม่ทรงถือว่า เครื่องบูชานั้นเป็นที่พอพระทัย เป็นการกระทำที่พึงรังเกียจ และผู้ที่รับประทานจะต้องได้รับโทษ
19. “เนื้อที่ไปถูกของที่เป็นมลทินใดๆ ห้ามรับประทาน จงเผาเสียด้วยไฟ เนื้อส่วนอื่นนั้นบุคคลที่สะอาดทุกคนรับประทานได้
20. ถ้าผู้ใดรับประทานเนื้อสัตวบูชาซึ่งเป็นศานติบูชาแด่พระยาห์เวห์ โดยที่ตนยังมีมลทินติดตัวอยู่ ผู้นั้นจะต้องถูกขับออกจากชนชาติของตน
21. ถ้าผู้ใดแตะต้องสิ่งที่เป็นมลทินไม่ว่าจะเป็นมลทินของคน หรือเป็นสัตว์ที่เป็นมลทิน หรือเป็นสิ่งพึงรังเกียจอันใดที่เป็นมลทิน และผู้นั้นมารับประทานเนื้อของศานติบูชาแด่พระยาห์เวห์ ผู้นั้นจะต้องถูกขับออกจากชนชาติของตน”
22. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า
23. “จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า ห้ามเจ้าทั้งหลายรับประทานไขมันของโค ของแกะ หรือของแพะ
24. ไขมันของสัตว์ที่ตายเอง และไขมันของสัตว์ที่ถูกสัตว์อื่นกัดตาย จะนำไปใช้อย่างอื่นก็ได้ แต่ห้ามรับประทานเป็นอันขาด
25. ทุกคนที่รับประทานไขมันของสัตว์ซึ่งเป็นเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ จะถูกขับออกจากชนชาติของตน