เลวีนิติ 25:27-31 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

27. ให้​เขา​นับ​ปี​ย้อน‍กลับ‍ไป​ถึง​ปี​ที่​เขา​ขาย​ให้ แล้ว​จง​นับ​เงิน​ที่​ควร​จ่าย​กลับ‍คืน‍นั้น​ให้​แก่​คน​ที่​ตน​ขาย​ให้ แล้ว​จึง​กลับ​เข้า​อยู่​ใน​ที่‍ดิน​ของ​ตน‍เอง​ได้

28. ถ้า​เขา​ไม่‍มี​ทรัพย์​พอ​จะ​ไถ่‍คืน ที่‍ดิน​ที่​เขา​ได้​ขาย​ไป​จะ​คง​อยู่​ใน​มือ​ของ​ผู้‍ซื้อ​จน‍ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ให้​ผู้‍ซื้อ​คืน​กลับ​ให้​เจ้า​ของ​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ​นี้ และ​เจ้า​ของ​เดิม​จะ​กลับ​เข้า‍มา​อยู่​ใน​ที่​เดิม​ของ​เขา​ได้

29. “ถ้า​ผู้‍ใด​ขาย​บ้าน​ซึ่ง​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง เมื่อ​ขาย​ไป​แล้ว​ให้​เขา​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ภาย‍ใน​หนึ่ง​ปี​แรก ให้​เขา​มี​สิทธิ์​ไถ่‍คืน​ได้​หนึ่ง​ปี​เต็ม

30. ถ้า​ใน​เวลา​หนึ่ง​ปี​เต็ม​เขา​ไม่​ไถ่‍ถอน ก็​ให้​จัด‍การ​เสีย​ให้​แน่‍นอน​ว่า ผู้​ซื้อ​มี​สิทธิ์​เหนือ​บ้าน​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง​นั้น​ตลอด‍ชั่ว‍ชาติ‍พันธุ์​ของ​เขา ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ​เขา​ก็​ไม่​ต้อง​คืน​ให้

31. แต่​บ้าน​ใน​ชน‌บท​ที่​ไม่‍มี​กำ‌แพง​ล้อม ให้​นับ​เข้า​เป็น​พวก​เดียว​กับ​ท้อง‍ทุ่ง​ใน​ประ‌เทศ​นั้น คือ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้ และ​จะ​ต้อง​คืน​กลับ​ให้​เจ้า‍ของ​เดิม​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ

เลวีนิติ 25