13. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เมื่อเราจะรวบรวมเขาก็เห็นว่าเถาองุ่นไม่มีผลหรือต้นมะเดื่อไม่มีผลแม้แต่ใบก็เหี่ยวแห้งไปและอะไรที่เราให้เขาก็อันตรธานไปจากเขา”
14. ‘ทำไมพวกเราจึงนั่งนิ่งๆจงพากันมา ให้พวกเราเข้าไปในบรรดาเมืองที่มีป้อมและพินาศเสียที่นั่นเถิดเพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราจะทรงให้เราพินาศและประทานน้ำมีพิษให้เราดื่มเพราะพวกเราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์
15. พวกเรามองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่มีสิ่งดีอะไรมาเลยพวกเรามองหาเวลาแห่งการรักษาให้หาย แต่ดูสิความสยดสยอง
16. “เสียงคะนองแห่งม้าของเขาก็ได้ยินมาจากเมืองดานแผ่นดินทั้งสิ้นก็สั่นสะเทือนด้วยเสียงร้องของเหล่าอาชาของเขาพวกมันมากินแผ่นดินและสิ่งทั้งปวงที่อยู่บนนั้นจนหมดทั้งเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในเมือง
17. เพราะนี่แน่ะ เรากำลังส่งงูเข้ามาท่ามกลางพวกเจ้าคืองูทับทาง ซึ่งจะผูกด้วยมนตร์ไม่ได้และมันจะกัดเจ้าทั้งหลาย”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
18. ความทุกข์ของข้าพเจ้านี้เกินจะรักษาได้จิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่
19. ฟังสิ เสียงร้องแห่งประชากรของข้าพเจ้าจากทั่วทั้งแผ่นดิน“พระยาห์เวห์ไม่ได้สถิตในศิโยนหรือ?กษัตริย์ของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ?”“ทำไมพวกเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของพวกเขาและด้วยพระต่างด้าวของพวกเขา?”
20. “ฤดูเกี่ยวก็ผ่านไป ฤดูแล้งก็สิ้นสุดแล้วและเราทั้งหลายก็ไม่รอด”
21. เพราะความเจ็บปวดแห่งประชากรของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเจ็บปวดข้าพเจ้าเศร้าหมอง และความหวาดหวั่นก็ยึดข้าพเจ้าไว้มั่น
22. ไม่มียารักษาในกิเลอาดหรือ?ไม่มีแพทย์ที่นั่นหรือ?ทำไมสุขภาพแห่งบุตรีประชากรของข้าพเจ้าจึงไม่กลับสู่สภาพเดิม?