20. เจ้านำกำยานจากเมืองเชบาและตะไคร้จากเมืองไกลมาให้เราเพื่ออะไรเล่า?เครื่องบูชาเผาทั้งตัวของเจ้ายังไม่เป็นที่ยอมรับหรือเครื่องสัตวบูชาของเจ้าก็ไม่เป็นที่พอใจเรา
21. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่าดูสิ ต่อหน้าประชาชนนี้เราจะวางเครื่องสะดุดไว้ให้เขาสะดุดทั้งบิดาและบุตรด้วยกันทั้งเพื่อนบ้านและมิตรสหายจะพินาศ”
22. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“นี่แน่ะ ชนชาติหนึ่งกำลังมาจากแดนเหนือประชาชาติใหญ่ชาติหนึ่งถูกเร้าให้มาจากส่วนไกลสุดของพิภพ
23. เขาทั้งหลายจับคันธนูและหอกเขาดุร้ายและไม่มีความเมตตาเสียงของเขาก็เหมือนเสียงทะเลกำเริบเขาขี่ม้าและเตรียมพร้อมเหมือนบุรุษเข้าสงครามบุตรีศิโยนเอ๋ย พวกเขามาต่อสู้เจ้า”
24. พวกเราได้ยินข่าวเหล่านั้นมือของเราก็อ่อนลงอย่างช่วยไม่ได้ความระทมอย่างแสนสาหัสได้จับเราไว้เป็นความเจ็บปวดเหมือนสตรีกำลังคลอดบุตร
25. อย่าเดินออกไปในทุ่งนาหรือเดินบนถนนเพราะศัตรูมีดาบมีความสยดสยองอยู่ทุกด้าน
26. ประชากรของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้าจงไว้ทุกข์เหมือนทำเพื่อบุตรชายคนเดียวเป็นการคร่ำครวญอย่างขมขื่นที่สุดเพราะว่าผู้ทำลายมาสู้เราในทันทีทันใด
27. “เราได้ทำให้เจ้าเป็นผู้ลองและผู้ทดสอบท่ามกลางประชากรของเราเพื่อเจ้าจะได้รู้และลองพฤติการณ์ทั้งหลายของเขา
28. พวกเขามักกบฏอย่างดื้อด้านทั้งสิ้นเที่ยวนินทาไปพวกเขาเป็นทองสัมฤทธิ์ และเป็นเหล็กเขาทุกคนประพฤติเลวทรามทั้งนั้น
29. เครื่องเป่าลมของเขาเป่าอย่างดุเดือดตะกั่วก็ถูกไฟเผาผลาญเสียถลุงกันเรื่อยไปก็เปล่าประโยชน์เพราะว่าคนชั่วก็ยังไม่หายไปได้
30. จะเรียกเขาทั้งหลายได้ว่าเป็นเงินที่ถูกปฏิเสธเพราะพระยาห์เวห์ทรงปฏิเสธเขาเสียแล้ว”