3. เพราะพระยาห์เวห์ตรัสกับคนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า“จงทุบดินที่ไถไว้แล้วนั้นและอย่าหว่านลงกลางพงหนาม
4. คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มเอ๋ยจงเข้าสุหนัตถวายแด่พระยาห์เวห์จงตัดหนังหุ้มปลายหัวใจของเจ้าเสียเกรงว่าความโกรธของเราจะพลุ่งออกไปอย่างไฟและเผาไหม้โดยไม่มีใครจะดับได้เนื่องจากการกระทำความชั่วของพวกเจ้า”
5. “จงประกาศในยูดาห์และป่าวร้องในกรุงเยรูซาเล็มว่า‘จงเป่าเขาสัตว์ไปทั่วแผ่นดิน’ จงร้องประกาศดังๆ ว่า‘มารวมกันเถิด ให้เราเข้าไปในบรรดาเมืองที่มีป้อม’
6. จงยกธงขึ้นสู่ศิโยนจงรีบหนีไปให้ปลอดภัย อย่ารออยู่เพราะเรานำสิ่งร้ายมาจากทิศเหนือและนำการทำลายอย่างใหญ่หลวงมา
7. สิงห์ตัวหนึ่งได้ออกจากซุ้มของมันแล้วและผู้ทำลายประชาชาติได้ยกมาแล้วเขาได้ออกไปจากสถานที่ของเขาเพื่อทำให้แผ่นดินของเจ้าร้างเปล่าเมืองต่างๆ ของเจ้าจะถูกทิ้งร้างปราศจากคนอาศัย
8. ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงสวมผ้ากระสอบจงคร่ำครวญและร้องไห้ว่า‘เพราะพระพิโรธร้อนแรงของพระยาห์เวห์ไม่ได้หันกลับไปจากเรา’ ”
9. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ในวันนั้นทั้งกษัตริย์และพวกเจ้านายจะหมดกำลังใจ บรรดาปุโรหิตจะตกตะลึงและผู้เผยพระวจนะก็จะแปลกใจ”
10. แล้วข้าพเจ้าจึงทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์ทรงล่อลวงชนชาตินี้ และกรุงเยรูซาเล็มแน่นอนทีเดียว ว่า ‘เจ้าทั้งหลายจะอยู่เย็นเป็นสุข’ แต่ที่จริงดาบได้มาถึงชีวิตของพวกเขา”
11. “ในครั้งนั้น เขาจะกล่าวแก่ชนชาตินี้ และแก่กรุงเยรูซาเล็มว่า ‘ลมร้อนจากที่สูงโล่งในถิ่นทุรกันดารพัดมาสู่บุตรีประชากรของเรา ไม่ใช่จะมาฝัดหรือมาชำระ
12. กระแสลมแรงเกินแก่การเหล่านี้พัดมาเพื่อเรา เราเองเป็นผู้กล่าวคำพิพากษาพวกเขา’
13. “นี่แน่ะ เขาขึ้นมาเหมือนเมฆรถรบของเขาเหมือนลมบ้าหมูม้าทั้งหลายของเขาเร็วยิ่งกว่านกอินทรีวิบัติแก่พวกเรา เพราะว่าเราจะต้องพินาศ
14. กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงล้างจิตใจของเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้ายเพื่อเจ้าจะรอดได้ความคิดชั่วร้ายของเจ้านั้นจะสิงอยู่ในใจของเจ้านานสักเท่าใด?
15. เพราะว่ามีเสียงป่าวร้องมาจากเมืองดานและประกาศความชั่วร้ายจากภูเขาเอฟราอิม
16. จงเตือนบรรดาประชาชาติถึงสิ่งเหล่านี้จงประกาศแก่กรุงเยรูซาเล็มว่าบรรดาผู้ล้อมมาจากแผ่นดินไกลพวกเขาโห่ร้องเข้าใส่เมืองต่างๆ ของยูดาห์
17. เขาทั้งหลายล้อมรอบยูดาห์ไว้เหมือนผู้ดูแลเฝ้านาเพราะว่ายูดาห์ได้กบฏต่อเรา”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
18. “วิถีและการกระทำทั้งหลายของเจ้าได้นำเรื่องนี้มาเหนือเจ้านี่แหละเป็นผลกรรมของเจ้าซึ่งขมขื่นและสะเทือนใจของเจ้า”
19. แสนระทม แสนระทม ข้าบิดตัวด้วยความเจ็บปวดโอ ผนังดวงใจของข้าเอ๋ยจิตใจของข้าก็สั่นระรัวข้าจะนิ่งอยู่ไม่ได้เพราะข้าได้ยินเสียงเขาสัตว์เสียงปลุกของสงคราม