13. “เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่าจงไปเที่ยวถามดูท่ามกลางประชาชาติว่าใครเคยได้ยินเหมือนอย่างนี้บ้าง?อิสราเอลพรหมจารีนั้นได้ทำสิ่งที่น่าหวาดเสียวยิ่งนัก
14. หิมะแห่งเลบานอนจะหายไปจากเนินผาหินนั้นหรือ?บรรดาน้ำเย็นที่ไหลมาจากต่างถิ่นจะแห้งไปหรือ?
15. แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสียเขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จเขาได้สะดุดในหนทางของเขาในถนนโบราณและเข้าไปตามซอกซอยไม่ไปตามถนนหลวง
16. ได้ทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่ร้างเปล่าเป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดหวั่นและสั่นศีรษะของเขา
17. เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออกต่อหน้าศัตรูเราจะหันหลังให้เขาแทนที่จะหันหน้าให้ในวันแห่งภัยพิบัติของเขานั้น”
18. แล้วเขากล่าวว่า “มาเถิด ให้เราคิดแผนปองร้ายเยเรมีย์ เพราะว่าธรรมบัญญัติย่อมไม่สูญหายไปจากปุโรหิต หรือคำปรึกษาจากนักปราชญ์ หรือถ้อยคำจากผู้เผยพระวจนะ มาเถิด ให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้น และอย่าให้เราฟังคำของเขาเลย”