10. พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า“ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไปไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขาพระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขาและลงโทษบาปของเขา”
11. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย
12. แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”
13. แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ”
14. และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง
15. ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร
16. และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา