14. เขาทั้งหลายจึงเดินเปะปะอย่างคนตาบอดไปตามถนนทำให้ตัวเป็นมลทินด้วยโลหิตจนไม่มีผู้ใดสามารถแตะต้องเสื้อผ้าของเขาได้ ס (สาเมค)
15. คนทั้งหลายร้องตะโกนใส่พวกเขาว่า “ไปให้พ้น เจ้าพวกมลทินไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่ามาถูกต้องนะ”เมื่อเขาเหล่านั้นหนีและพเนจรไปผู้คนท่ามกลางบรรดาประชาชาติก็กล่าวกันว่า“พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้” פ (เพ)
16. พระยาห์เวห์เองทรงทำให้เขาทั้งหลายกระจัดกระจายไปพระองค์จะไม่สนพระทัยในเขาอีกเลยพวกเขาจึงไม่นับถือพวกปุโรหิตไม่สำแดงความกรุณาต่อพวกผู้ใหญ่ ע (อายิน)
17. ตาของพวกเราอ่อนล้ามองหาความช่วยเหลือที่ไร้ค่าพวกเราเฝ้าคอยที่หอเฝ้าของเราคอยประชาชาติที่ไม่อาจช่วยเราได้ צ (ซาเด)