12. พระองค์ทรงโก่งคันศรและเอาข้าพเจ้าเป็นเป้าสำหรับลูกธนู ה (เฮ)
13. พระองค์ทรงเอาลูกธนูในแล่งยิงเข้าที่หัวใจข้าพเจ้าแล้ว
14. ข้าพเจ้ากลายเป็นที่หัวเราะเยาะของทุกคนในชาติเป็นเนื้อเพลงเย้ยหยันของพวกเขาวันยังค่ำ
15. พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าขมขื่นเต็มขนาดพระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าอิ่มด้วยบอระเพ็ด ו (วาว)
16. พระองค์ทรงให้ฟันข้าพเจ้าเคี้ยวก้อนกรวดพระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าหมอบในกองขี้เถ้า
17. ชีวิตข้าพเจ้าขาดสันติสุขจนข้าพเจ้าลืมว่าความสุขเป็นอย่างไร
18. ข้าพเจ้าจึงว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญไปแล้วทั้งความหวังของข้าพเจ้าในพระยาห์เวห์ด้วย” ז (ซายิน)
19. การคิดถึงความทุกข์ยากและการพลัดบ้านของข้าพเจ้าเป็นบอระเพ็ดและของขม
20. ข้าพเจ้ายังคิดถึงเนืองๆและจิตใจข้าพเจ้าก็หดหู่
21. ข้าพเจ้าหวนคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง ח (เฆท)
22. ความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์ไม่เคยหยุดยั้งและพระกรุณาของพระองค์ไม่มีสิ้นสุด
23. เป็นของใหม่ทุกเวลาเช้าความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก
24. จิตใจข้าพเจ้าว่า “พระยาห์เวห์ทรงเป็นมรดกส่วนของข้าพเจ้าเพราะฉะนั้นข้าพเจ้ามีความหวังในพระองค์” ט (เทท)
25. พระยาห์เวห์ทรงดีต่อผู้ที่คอยพระองค์และต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์
26. เป็นการดีที่จะรออย่างเงียบๆคือรอความรอดจากพระยาห์เวห์
27. เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกในปฐมวัย י (โยด)
28. ให้เขานั่งเงียบๆ ตามลำพังเพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นบนเขาเอง
29. ให้เขาเอาปากจดผงคลีดินบางทีจะมีหวัง
30. ให้เขาเอียงแก้มแก่ผู้ที่ตบเขาให้เขารับความอับอายอย่างเต็มขนาด כ (คาฟ)