เฉลยธรรมบัญญัติ 22:1-6 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

1. “เมื่อ​ท่าน​เห็น​โค​หรือ​แกะ​ของ​พี่‍น้อง​ของ​ท่าน​หลง‍ไป อย่า​นิ่ง‍เฉย​เสีย จง​พา​สัตว์​เหล่า‍นั้น​กลับ​ไป​ให้​พี่‍น้อง​ของ​ท่าน

2. ถ้า​เขา​ไม่‍ได้​อยู่​ใกล้​ท่าน หรือ​ท่าน​ไม่​รู้‍จัก​เขา จง​นำ​สัตว์​นั้น​มา​ไว้​ที่​บ้าน​ของ​ท่าน​และ​ให้​อยู่​กับ​ท่าน​จน​พี่‍น้อง​มา​เที่ยว‍หา แล้ว​ท่าน​จง​มอบ​คืน​ให้​เขา​ไป

3. เช่น​เดียว​กับ​ลา​ของ​พี่‍น้อง​ท่าน ก็​ให้​ทำ​เหมือน‍กัน และ​เช่น​เดียว​กับ​เสื้อ‍ผ้า​ของ​พี่‍น้อง​ท่าน ก็​เหมือน‍กัน และ​ทุก‍สิ่ง​ของ​พี่‍น้อง​ที่​หาย​ไป​และ​ที่​ท่าน​พบ​เข้า ท่าน​จง​คืน​ให้​แก่​เขา ท่าน​จะ​นิ่ง‍เฉย​เสีย ไม่​ช่วย​เขา​ไม่‍ได้

4. ถ้า​ท่าน​เห็น​ลา​หรือ​โค​ของ​พี่‍น้อง​ล้ม‍ลง​ตาม‍ทาง อย่า​นิ่ง‍เฉย​เสีย ท่าน​จง​ช่วย​เขา​พยุง​สัตว์​เหล่า‍นั้น​ขึ้น​อีก

5. “ห้าม​ผู้‍หญิง​ใช้​เครื่อง‍แต่ง‍กาย​ของ​ผู้‍ชาย และ​ห้าม​ผู้‍ชาย​แต่ง‍กาย​ด้วย​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ผู้‍หญิง เพราะ​ทุก‍คน​ที่​ทำ​สิ่ง‍เหล่า‍นี้​ก็​เป็น​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน

6. “เมื่อ​ท่าน​เผอิญ​ไป​พบ​รัง‍นก​ตาม‍ทาง บน​ต้น‍ไม้​ใดๆ หรือ​บน​พื้น‍ดิน มี​ลูก‍นก​หรือ​ไข่​และ​แม่‍นก​กก​อยู่​บน​ลูก‍นก​หรือ​ไข่​นั้น ห้าม​เอา​แม่‍นก​ไป​พร้อม​กับ​ลูก‍นก

เฉลยธรรมบัญญัติ 22