3. และนี่คือส่วนที่ปุโรหิตได้จากประชาชน คือจากผู้ถวายสัตวบูชา ไม่ว่าจะเป็นโคผู้หรือแกะ ให้เขามอบเนื้อสันขาหน้า เนื้อแก้มทั้งสองข้าง และเนื้อท้องแก่ปุโรหิต
4. ผลรุ่นแรกของข้าว เหล้าองุ่น น้ำมันของท่าน และขนแกะรุ่นแรกที่ได้จากแกะของท่าน จงมอบให้แก่ปุโรหิต
5. เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเลือกเขาจากเผ่าทั้งสิ้นของท่าน ให้ยืนปรนนิบัติในพระนามพระยาห์เวห์ ทั้งตัวเขาและบุตรหลานของเขาสืบไปเป็นนิตย์
6. “ถ้าคนเลวีคนใดมาจากตำบลใดในอิสราเอล ซึ่งเป็นที่อยู่ของเขา จะมายังสถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงเลือกไว้ด้วยสุดใจปรารถนาของเขา
7. แล้วเขาจะปรนนิบัติในพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาได้ เช่นเดียวกับคนเลวีพี่น้องของเขา ผู้ยืนเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ณ ที่นั่น
8. ให้พวกเขาได้ส่วนแบ่งที่จะรับประทานเท่าๆ กัน นอกเหนือจากส่วนที่เขาได้มาด้วยการขายทรัพย์สินของบรรพบุรุษของเขาเอง
9. “เมื่อท่านเข้าไปในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน อย่าเรียนรู้ที่จะทำสิ่งพึงรังเกียจตามชนชาติเหล่านั้น
10. ห้ามใครในพวกท่านยอมให้บุตรชายหรือบุตรหญิงของตนลุยไฟ เป็นคนทำนาย เป็นหมอดู เป็นโหร หรือเป็นนักวิทยาคม
11. เป็นหมอผี เป็นคนทรง เป็นพ่อมด แม่มด หรือเป็นหมอพราย
12. ทุกคนที่ทำสิ่งเหล่านี้ย่อมเป็นที่รังเกียจแด่พระยาห์เวห์ และเพราะสิ่งพึงรังเกียจเหล่านี้ พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจึงทรงขับไล่พวกเขาไปพ้นหน้าท่าน
13. ท่านจงเป็นคนปราศจากตำหนิต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
14. เพราะว่าชนชาติเหล่านี้ซึ่งท่านกำลังจะไปยึดครองนั้น เชื่อฟังหมอดูและคนทำนาย แต่ส่วนตัวท่านนั้นพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านไม่ทรงยอมให้ท่านทำเช่นนั้น
15. “พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะโปรดให้ผู้เผยพระวจนะเช่นเดียวกับข้าพเจ้านี้เกิดขึ้นในหมู่พวกท่านจากพี่น้องของท่าน พวกท่านจงเชื่อฟังเขา
16. ตามทุกอย่างที่ท่านขอจากพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านที่โฮเรบในวันประชุม เมื่อท่านกล่าวว่า ‘อย่าให้ข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าหรือได้เห็นเพลิงมหึมานี้อีกเลย เกรงว่าข้าพเจ้าจะตายเสีย’
17. และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘ซึ่งพวกเขาพูดมาเช่นนั้นก็ดีอยู่
18. เราจะให้มีผู้เผยพระวจนะอย่างเจ้าเกิดขึ้นในหมู่พวกพี่น้องของเขา และเราจะใส่ถ้อยคำของเราในปากของเขา และเขาจะกล่าวทุกสิ่งที่เราบัญชาเขาไว้นั้นแก่พวกเขา
19. คนที่ไม่เชื่อฟังถ้อยคำของเรา ซึ่งเขากล่าวในนามของเรา เราจะกำหนดโทษผู้นั้น
20. แต่ผู้เผยพระวจนะที่บังอาจกล่าวคำในนามของเราซึ่งเราไม่ได้บัญชาให้กล่าว หรือกล่าวในนามของพระอื่น ผู้เผยพระวจนะนั้นต้องมีโทษถึงตาย’
21. และถ้าท่านนึกในใจว่า ‘เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นถ้อยคำที่พระยาห์เวห์ไม่ได้ตรัส?’