5. และประชาชนจะบีบบังคับกันและกันแต่ละคนจะบีบบังคับคนอื่นและแต่ละคนจะบีบบังคับเพื่อนบ้านของตนเด็กๆ จะโอหังต่อผู้อาวุโสและคนเลวต่อคนมีเกียรติ
6. เมื่อคนหนึ่งคนใดบังคับพี่น้องของเขาในบ้านของบิดาของเขา กล่าวว่า“เจ้ามีเสื้อคลุมอยู่แล้วให้เจ้าเป็นผู้นำของเราและซากหักพังนี้จะอยู่ใต้กำมือของเจ้า”
7. แต่ในวันนั้นเขาจะคัดค้านว่า“ข้าพเจ้าจะไม่เป็นผู้แก้ไขในบ้านของข้าพเจ้าไม่มีทั้งอาหารและเสื้อคลุมพวกท่านอย่าแต่งตั้งข้าพเจ้าเป็นผู้นำของประชาชนเลย”
8. เพราะเยรูซาเล็มก็สะดุดและยูดาห์ก็ล้มลงเพราะวาจาและการกระทำของพวกเขาล้วนต่อสู้พระยาห์เวห์กบฏต่อการทรงสถิตด้วยพระสิริของพระองค์
9. สีหน้าของเขาทั้งหลายเป็นพยานปรักปรำเขาพวกเขาป่าวร้องความบาปของเขาอย่างเมืองโสโดมพวกเขาไม่ได้ปิดบังเลยวิบัติแก่ตัวเขาเพราะว่าพวกเขานำความหายนะมาสู่พวกเขาเอง
10. จงบอกคนชอบธรรมว่าเขาจะเป็นสุขเพราะพวกเขาจะได้รับผลการกระทำของเขา
11. วิบัติแก่คนอธรรม เพราะว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดกับเขาเพราะว่าเขาต้องถูกจัดการตามสิ่งที่มือของเขาได้ทำ
12. ส่วนชนชาติของเรานั้น เด็กๆ เป็นผู้บีบบังคับเขาและผู้หญิงปกครองเหนือพวกเขาโอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำให้เจ้าหลงทางทั้งทำให้วิถีทางของพวกเจ้าสับสน
13. พระยาห์เวห์ทรงยืนตัดสินความพระองค์ทรงยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์
14. พระยาห์เวห์ทรงเข้าไปพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายแห่งชนชาติของพระองค์“พวกเจ้านี่แหละที่กลืนกินสวนองุ่นของริบจากคนจนก็อยู่ในบ้านของเจ้า
15. ที่พวกเจ้าบีบคั้นชนชาติของเราและบดขยี้หน้าคนจนนั้นหมายความว่าอย่างไร” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ
16. และพระยาห์เวห์ตรัสว่า“เพราะว่าบรรดาธิดาศิโยนนั้นหยิ่งผยองและเดินคอยืดคอยาวทั้งส่งตาหวานเดินกระตุ้งกระติ้งขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง
17. องค์เจ้านายจะให้เป็นรอยแผลตกสะเก็ดบนศีรษะของบรรดาธิดาศิโยนและพระยาห์เวห์จะทำให้หน้าผากของพวกนางโล้น”
18. ในวันนั้นองค์เจ้านายจะเอาบรรดาสิ่งงดงามไปเสีย คือกำไลข้อเท้า ปันจุเหร็จ ตุ้มวงเดือน