1. ครุวาทเกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิตนี่มันเรื่องอะไรกันที่ท่านทุกคนขึ้นไปบนหลังคาบ้าน
2. ที่ในเมืองเต็มด้วยเสียงดังที่ในนครเต็มด้วยความอึกทึกและรื่นเริง?พวกถูกฆ่าของท่านไม่ได้ถูกฆ่าด้วยดาบหรือตายในสงคราม
3. ผู้ปกครองทั้งหมดของท่านหนีไปด้วยกันพวกเขาถูกจับได้โดยไม่ต้องใช้คันธนูท่านทุกคนที่ถูกค้นเจอก็ถูกจับด้วยกันแม้ว่าเขาได้หนีไปไกล
4. เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงว่า“อย่ามองข้าพเจ้าให้ข้าพเจ้าร้องไห้อย่างขมขื่นอย่าอุตส่าห์ปลอบโยนข้าพเจ้าเนื่องด้วยการทำลายชนชาติของข้าพเจ้าเลย”
5. เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงมีวันหนึ่งเป็นวันแห่งการโกลาหล การเหยียบย่ำ และความยุ่งเหยิงในหุบเขาแห่งนิมิตกำแพงจะถูกทำลายและเสียงร้องให้ช่วยจะไปถึงภูเขา
6. เอลามหยิบแล่งธนูพร้อมกับคนขับรถรบและพลม้าและคีร์ก็ถือโล่ไว้
7. หุบเขาดีที่สุดของท่านเต็มด้วยรถรบและพลม้าก็ยืนประจำที่ตรงประตูเมือง
8. พระองค์ได้ทรงนำการปกป้องยูดาห์ไปเสียแล้วในวันนั้น ท่านมองหาศาสตราวุธในพระตำหนักพนา
9. และพวกท่านก็เห็นช่องโหว่มากมายในนครดาวิด แล้วท่านก็กักเก็บน้ำในสระล่าง
10. พวกท่านนับจำนวนบ้านของเยรูซาเล็ม แล้วก็รื้อบ้านมาเสริมกำแพงเมือง
11. ท่านทำที่เก็บน้ำไว้ระหว่างกำแพงสองด้านเพื่อใช้ในสระเก่า แต่ท่านทั้งหลายไม่ได้มุ่งมองไปยังพระองค์ผู้ทรงบันดาลเหตุ และไม่ได้มองดูผู้ทรงวางแผนงานนี้ไว้นานแล้ว
12. และในวันนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงเรียกให้ร่ำไห้และคร่ำครวญทั้งทำให้ศีรษะโล้นและสวมผ้ากระสอบ
13. แต่ ดูซิ กลับมีความรื่นเริงและยินดีมีการฆ่าวัวและฆ่าแกะทั้งกินเนื้อและดื่มเหล้าองุ่น“ให้เรากินและดื่มเถิดเพราะว่าพรุ่งนี้เราจะตาย”
14. พระยาห์เวห์จอมทัพทรงเปิดเผยในหูของข้าพเจ้าว่า“จะไม่มีการลบล้างบาปนี้ให้พวกเจ้าอย่างแน่นอนจนกว่าพวกเจ้าจะตาย”พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้
15. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้ว่า “ไปเถิด ไปหาเจ้าพนักงานคนนี้ คือไปยังเชบนา ผู้ดูแลราชสำนัก และจงพูดกับเขาว่า
16. ‘เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่นี่? ใครให้อำนาจเจ้าที่นี่? เจ้าจึงสกัดอุโมงค์ให้ตัวเจ้าเองที่นี่?’ เขาสกัดอุโมงค์ในที่สูง เจาะที่หยุดพักให้เขาเองในศิลา”
17. นี่แน่ะ ท่านผู้มีพลังอำนาจ พระยาห์เวห์จะทรงเหวี่ยงท่านออกไปอย่างแรง พระองค์จะจับท่านไว้แน่น
18. แล้วหมุนตัวท่านไปโดยรอบ และขว้างท่านเหมือนลูกบอลออกไปยังดินแดนที่กว้างใหญ่ ท่านจะตายที่นั่น และรถรบโอ่อ่าของท่านอยู่ที่นั่น ก็เป็นความอับอายแก่เรือนเจ้านายของท่าน