13. ถึงกระนั้นพระทัยของฟาโรห์ก็ยังกระด้างไม่ยอมฟังเขาทั้งสอง จริงดังที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว
14. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ใจของฟาโรห์แข็งกระด้าง ไม่ยอมปล่อยประชากรไป
15. จงไปเข้าเฝ้าฟาโรห์ในเวลาเช้า เมื่อเขาไปที่แม่น้ำ ให้ยืนคอยเขาอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ จงถือไม้เท้าที่กลายเป็นงูได้นั้นไปด้วย
16. และกล่าวกับเขาว่า ‘พระยาห์เวห์ พระเจ้าของคนฮีบรูทรงใช้ข้าพระบาทมาทูลฝ่าพระบาทว่า “จงปล่อยประชากรของเราไปนมัสการเราในถิ่นทุรกันดาร แต่ดูสิ จนบัดนี้เจ้าก็ยังไม่เชื่อฟัง”
17. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์โดยการกระทำนี้” นี่แน่ะ ข้าพระบาทจะเอาไม้เท้าในมือของข้าพระบาทฟาดน้ำในแม่น้ำไนล์ น้ำนั้นจะกลายเป็นเลือด
18. ปลาในแม่น้ำนั้นจะตาย และแม่น้ำจะเหม็น จนคนอียิปต์ดื่มน้ำในแม่น้ำไนล์ไม่ได้’ ”
19. พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสสอีกว่า “จงบอกอาโรนว่า ‘ถือไม้เท้าของท่าน และเหยียดมือออกเหนือน้ำแห่งอียิปต์ คือ เหนือแม่น้ำ ลำคลอง หนอง บึง และสระทั้งหมดของพวกเขา น้ำจะกลายเป็นเลือด จะมีแต่เลือดทั่วแผ่นดินอียิปต์ แม้แต่ในภาชนะไม้หรือภาชนะหิน’ ”
20. โมเสสกับอาโรนก็ทำตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา คือท่านได้ยกไม้เท้าขึ้นตีน้ำในแม่น้ำไนล์เฉพาะพระพักตร์ฟาโรห์และต่อหน้าพวกข้าราชการ แล้วน้ำในแม่น้ำไนล์ก็กลายเป็นเลือดจนหมด