อพยพ 22:10-14 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

10. “ถ้า​ผู้​ใด​ฝาก​ลา​หรือ​โค​หรือ​แกะ​หรือ​สัตว์​ใดๆ ไว้​กับ​เพื่อน‍บ้าน และ​ต่อ‍มา​สัตว์​นั้น​ตาย หรือ​บาด‍เจ็บ หรือ​ถูก​ต้อน​ไป​โดย​ไม่‍มี​ใคร​เห็น

11. ต้อง​ให้​ผู้‍รับ‍ฝาก​นั้น​สาบาน​ต่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์ ต่อ‍หน้า​เพื่อน‍บ้าน​ว่า​เขา​ไม่‍ได้​ลัก​ของ​ของ​เพื่อน‍บ้าน​ไป แล้ว​เจ้า​ของ​นั้น​จะ​ต้อง​ยอม‍รับ ส่วน​ผู้‍รับ‍ฝาก​นั้น​ไม่​ต้อง​จ่าย​ค่า‍ชด‍ใช้

12. แต่​ถ้า​สัตว์​นั้น​ถูก​ลัก​ไป ขณะ‍ที่​ผู้‍รับ‍ฝาก​อยู่​ด้วย ผู้‍รับ‍ฝาก​ต้อง​จ่าย​ค่า‍ชด‍ใช้​แก่​เจ้า​ของ

13. ถ้า​มี​สัตว์‍ร้าย​มา​กัด​ฉีก​สัตว์​นั้น​ตาย จง​เอา​ซาก​มา​ให้​ตรวจ‍ดู​เป็น​หลัก‍ฐาน แล้ว​ผู้‍รับ‍ฝาก​ไม่​ต้อง​จ่าย​ค่า‍ชด‍ใช้​สำหรับ​สัตว์​ที่​ถูก​กัด​ฉีก​นั้น

14. “ถ้า​ผู้​ใด​ยืม​สัตว์​จาก​เพื่อน‍บ้าน แล้ว​มัน​เกิด​บาด‍เจ็บ หรือ​ตาย​ระหว่าง​เวลา​ที่​เจ้า​ของ​ไม่​อยู่ ผู้​ยืม​ต้อง​จ่าย​ค่า‍ชด‍ใช้​เต็ม​ตาม​จำ‌นวน

อพยพ 22