3. เมื่อข้าเป็นเด็กอยู่กับพ่อข้าอ่อนเยาว์และเป็นแก้วตาของแม่ข้า
4. พ่อสอนข้าว่า“ให้ใจของเจ้ายึดถ้อยคำของพ่อไว้ให้มั่นจงรักษาบัญญัติของพ่อ และมีชีวิตอยู่
5. จงเอาปัญญาและจงเอาความรอบรู้อย่าลืมและอย่าหันจากถ้อยคำแห่งปากของพ่อ
6. อย่าทอดทิ้งปัญญา แล้วเธอจะรักษาเจ้าไว้จงรักเธอ แล้วเธอจะคุ้มครองเจ้า
7. จุดเริ่มต้นของปัญญาเป็นอย่างนี้คือ จงเอาปัญญาไม่ว่าเจ้าจะได้อะไรก็ตาม จงเอาความรอบรู้ไว้
8. จงตีราคาปัญญาให้สูง แล้วเธอจะยกย่องเจ้าเธอจะให้เกียรติเจ้า เมื่อเจ้ากอดเธอไว้
9. เธอจะเอามงคลงามสวมศีรษะเจ้าจะให้มงกุฎแห่งศักดิ์ศรีแก่เจ้า”
10. ลูกเอ๋ย จงฟังและรับถ้อยคำของข้าแล้วปีเดือนแห่งชีวิตเจ้าจะมากมาย
11. ข้าได้สอนเจ้าเรื่องทางแห่งปัญญาแล้วข้าได้นำเจ้าในหนทางแห่งความเที่ยงธรรม
12. เมื่อเจ้าเดิน ย่างเท้าของเจ้าจะไม่ถูกขัดขวางและถ้าเจ้าวิ่ง เจ้าจะไม่สะดุด
13. จงยึดคำสั่งสอนไว้ และอย่าปล่อยไปจงเฝ้าเธอไว้ เพราะเธอเป็นชีวิตของเจ้า
14. อย่าเข้าไปในวิถีของคนอธรรมและอย่าเดินในทางของคนชั่ว
15. จงหลีกเสีย อย่าเดินบนนั้นเลี้ยวออกไปเสีย และจงผ่านไป
16. เพราะพวกเขานอนไม่หลับ ถ้ามิได้ทำชั่วพวกเขาจะหลับไม่ลง ถ้ามิได้ทำให้คนสะดุด
17. เพราะพวกเขากินอาหารแห่งความโหดร้ายและดื่มเหล้าองุ่นแห่งความทารุณ
18. แต่วิถีของคนชอบธรรมเหมือนแสงอรุณซึ่งฉายสุกใสยิ่งๆ ขึ้นจนสว่างเต็มที่
19. ทางของคนอธรรมก็เหมือนความมืดทึบพวกเขาไม่ทราบว่าสะดุดอะไร
20. ลูกเอ๋ย จงใส่ใจถ้อยคำของข้าจงเอียงหูของเจ้าเข้าหาคำพูดของข้า
21. อย่าให้มันคลาดสายตาของเจ้าจงรักษามันไว้ภายในใจของเจ้า