17. เพราะพวกเขากินอาหารแห่งความโหดร้ายและดื่มเหล้าองุ่นแห่งความทารุณ
18. แต่วิถีของคนชอบธรรมเหมือนแสงอรุณซึ่งฉายสุกใสยิ่งๆ ขึ้นจนสว่างเต็มที่
19. ทางของคนอธรรมก็เหมือนความมืดทึบพวกเขาไม่ทราบว่าสะดุดอะไร
20. ลูกเอ๋ย จงใส่ใจถ้อยคำของข้าจงเอียงหูของเจ้าเข้าหาคำพูดของข้า
21. อย่าให้มันคลาดสายตาของเจ้าจงรักษามันไว้ภายในใจของเจ้า
22. เพราะมันเป็นชีวิตแก่ผู้ค้นพบและเป็นพลานามัยแก่กายทุกส่วนของผู้นั้น
23. จงระแวดระวังใจของเจ้ายิ่งกว่าสิ่งอื่นใดเพราะทุกสิ่งที่เจ้าทำออกมาจากใจ
24. จงทิ้งวาจาคดๆ เสียและให้คำพูดลดเลี้ยวห่างจากเจ้า