13. จงยึดคำสั่งสอนไว้ และอย่าปล่อยไปจงเฝ้าเธอไว้ เพราะเธอเป็นชีวิตของเจ้า
14. อย่าเข้าไปในวิถีของคนอธรรมและอย่าเดินในทางของคนชั่ว
15. จงหลีกเสีย อย่าเดินบนนั้นเลี้ยวออกไปเสีย และจงผ่านไป
16. เพราะพวกเขานอนไม่หลับ ถ้ามิได้ทำชั่วพวกเขาจะหลับไม่ลง ถ้ามิได้ทำให้คนสะดุด
17. เพราะพวกเขากินอาหารแห่งความโหดร้ายและดื่มเหล้าองุ่นแห่งความทารุณ
18. แต่วิถีของคนชอบธรรมเหมือนแสงอรุณซึ่งฉายสุกใสยิ่งๆ ขึ้นจนสว่างเต็มที่
19. ทางของคนอธรรมก็เหมือนความมืดทึบพวกเขาไม่ทราบว่าสะดุดอะไร
20. ลูกเอ๋ย จงใส่ใจถ้อยคำของข้าจงเอียงหูของเจ้าเข้าหาคำพูดของข้า
21. อย่าให้มันคลาดสายตาของเจ้าจงรักษามันไว้ภายในใจของเจ้า
22. เพราะมันเป็นชีวิตแก่ผู้ค้นพบและเป็นพลานามัยแก่กายทุกส่วนของผู้นั้น
23. จงระแวดระวังใจของเจ้ายิ่งกว่าสิ่งอื่นใดเพราะทุกสิ่งที่เจ้าทำออกมาจากใจ
24. จงทิ้งวาจาคดๆ เสียและให้คำพูดลดเลี้ยวห่างจากเจ้า
25. ให้ดวงตาของเจ้าเพ่งมองไปเบื้องหน้าและให้การจ้องของเจ้าตรงไปข้างหน้าเจ้า
26. จงทำหนทางแห่งเท้าของเจ้าให้ราบแล้วทางทั้งสิ้นของเจ้าจะมั่นคง
27. อย่าเหไปข้างขวาหรือข้างซ้ายจงหันเท้าของเจ้าเสียจากความชั่วร้าย