3. พระเนตรของพระยาห์เวห์อยู่ในทุกแห่งหนทรงเฝ้าดูคนชั่วและคนดี
4. ลิ้นที่ปลอบโยนเป็นต้นไม้แห่งชีวิตแต่ลิ้นตลบตะแลงทำให้จิตใจแตกสลาย
5. คนโง่ดูหมิ่นคำสั่งสอนของบิดาตนแต่คนที่ใส่ใจคำตักเตือนเป็นคนสุขุม
6. ในบ้านของคนชอบธรรมมีสมบัติมากมายแต่รายได้ของคนอธรรมนำความลำบากมา
7. ปากของคนมีปัญญากระจายความรู้แต่ใจของคนโง่ไม่เป็นเช่นนั้น
8. พระยาห์เวห์ทรงเกลียดชังเครื่องบูชาของคนอธรรมแต่ทรงปีติยินดีในคำอธิษฐานของคนเที่ยงธรรม
9. พระยาห์เวห์ทรงเกลียดชังทางของคนอธรรมแต่พระองค์ทรงรักผู้ติดตามความชอบธรรม
10. มีการตีสอนอย่างหนักสำหรับผู้ละทิ้งทางดีคนที่เกลียดคำตักเตือนก็จะตาย
11. แดนคนตายและแดนพินาศปรากฏแจ้งต่อพระยาห์เวห์ใจของมนุษย์จะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
12. คนที่ชอบเยาะเย้ยคนอื่นไม่ชอบถูกตักเตือนเขาจะไม่ไปหาคนมีปัญญา
13. ใจยินดีทำให้ใบหน้าแช่มชื่นแต่เมื่อใจเศร้าหมอง ดวงจิตก็สลาย
14. ใจของคนที่มีความเข้าใจก็แสวงหาความรู้แต่ปากของคนโง่กินความโง่เป็นอาหาร
15. วันทั้งสิ้นของคนที่ทุกข์ใจก็เลวร้ายแต่ใจร่าเริงมีงานเลี้ยงต่อเนื่องกัน
16. มีทรัพย์น้อยแต่มีความยำเกรงพระยาห์เวห์ก็ดีกว่ามีทรัพย์มากแต่มีความวิตกกังวลอยู่ด้วย
17. กินผักเป็นอาหารในที่ที่มีความรักก็ดีกว่ากินเนื้อวัวอ้วนโดยมีความเกลียดชังอยู่ด้วย
18. คนอารมณ์ร้อนเร้าให้เกิดการวิวาทแต่คนที่โกรธช้าก็ระงับการพิพาท
19. ทางของคนเกียจคร้านเต็มไปด้วยต้นหนามแต่วิถีของคนเที่ยงธรรมเป็นทางราบ