6. คนที่ชอบเยาะเย้ยแสวงหาปัญญาแต่ไม่พบถึงกระนั้นความรู้ก็ง่ายสำหรับคนที่มีความเข้าใจ
7. จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะเจ้าจะไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้ในเขา
8. ปัญญาของคนสุขุมคือการเข้าใจทางของตนแต่ความโง่ของคนโง่คือการหลอกลวง
9. คนโง่เยาะเย้ยเครื่องบูชาชดใช้บาปแต่คนเที่ยงธรรมเป็นที่ทรงโปรดปราน
10. จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน
11. บ้านของคนอธรรมจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง
12. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่ปลายทางคือความมรณา
13. แม้ในขณะหัวเราะ ใจก็อาจเศร้าหมองและความยินดีก็อาจมีปลายทางเป็นความโศกสลด
14. คนเลว จะได้ผลตอบแทนจากทางของเขาอย่างสาสมและคนดีก็จะได้ผลตอบแทนจากการกระทำของตน
15. คนรู้น้อยเชื่อทุกอย่างแต่คนสุขุมพิเคราะห์ดูย่างก้าวของตน
16. คนมีปัญญาย่อมระวังตัวและหันจากความยุ่งยากแต่คนโง่ขาดการยับยั้งตนและประมาท
17. คนขี้โมโหทำสิ่งโง่เขลาและคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง
18. คนรู้น้อยได้ความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมจะมีความรู้เป็นมงกุฎ
19. คนชั่วกราบคนดีคนอธรรมกราบอยู่ที่ประตูบ้านของคนชอบธรรม
20. คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย
21. คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่คนที่เมตตาคนยากจนก็เป็นสุข
22. คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือ?ส่วนคนที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์