6. คนที่ชอบเยาะเย้ยแสวงหาปัญญาแต่ไม่พบถึงกระนั้นความรู้ก็ง่ายสำหรับคนที่มีความเข้าใจ
7. จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะเจ้าจะไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้ในเขา
8. ปัญญาของคนสุขุมคือการเข้าใจทางของตนแต่ความโง่ของคนโง่คือการหลอกลวง
9. คนโง่เยาะเย้ยเครื่องบูชาชดใช้บาปแต่คนเที่ยงธรรมเป็นที่ทรงโปรดปราน
10. จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน
11. บ้านของคนอธรรมจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง
12. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่ปลายทางคือความมรณา
13. แม้ในขณะหัวเราะ ใจก็อาจเศร้าหมองและความยินดีก็อาจมีปลายทางเป็นความโศกสลด
14. คนเลว จะได้ผลตอบแทนจากทางของเขาอย่างสาสมและคนดีก็จะได้ผลตอบแทนจากการกระทำของตน
15. คนรู้น้อยเชื่อทุกอย่างแต่คนสุขุมพิเคราะห์ดูย่างก้าวของตน
16. คนมีปัญญาย่อมระวังตัวและหันจากความยุ่งยากแต่คนโง่ขาดการยับยั้งตนและประมาท