1. ข้าแต่องค์เจ้านาย พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงของข้าพระองค์ทั้งหลายทุกชั่วชาติพันธุ์
2. ก่อนที่ภูเขาทั้งหลายเกิดขึ้นมาก่อนที่พระองค์ทรงให้กำเนิดแผ่นดินโลกและพิภพพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าตั้งแต่นิรันดร์กาลถึงนิรันดร์กาล
3. พระองค์ทรงให้มนุษย์กลับเป็นผงคลีและตรัสว่า “มนุษย์ทั้งหลายเอ๋ย จงกลับเถิด”
4. เพราะพันปีในสายพระเนตรของพระองค์เป็นเหมือนวานนี้ซึ่งผ่านไปแล้วหรือเหมือนยามเดียวในกลางคืน
5. พระองค์ทรงเทการล่วงหลับบนเขาทั้งหลายพวกเขาก็เหมือนหญ้าที่งอกขึ้นในเวลาเช้า
6. ในเวลาเช้ามันก็บานออกและงอกขึ้นเมื่อเวลาเย็นก็ร่วงโรยและเหี่ยวไป
7. เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายถูกความกริ้วของพระองค์ผลาญเสียพวกข้าพระองค์ก็เดือดร้อนเพราะพระพิโรธของพระองค์
8. พระองค์ทรงตั้งความชั่วของข้าพระองค์ทั้งหลายไว้ต่อพระพักตร์พระองค์ทรงตั้งบาปลับๆ ของพวกข้าพระองค์ไว้ในแสงสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์
9. วันเวลาทั้งสิ้นของข้าพระองค์ทั้งหลายหมดไปใต้ความเกรี้ยวกราดของพระองค์ปีของพวกข้าพระองค์สิ้นสุดลงอย่างเสียงถอนหายใจ
10. อายุขัยของข้าพระองค์ทั้งหลายคือเจ็ดสิบหรือหากแข็งแรงก็ถึงแปดสิบแต่ช่วงชีวิตนั้นมีแต่ความลำบากและความเศร้าโศกไม่ช้าก็สูญไปและพวกข้าพระองค์ก็จากไป