สดุดี 77:1-10 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

1. ข้าพ‌เจ้า​ร้อง‍ทูล​พระ‍เจ้าข้าพ‌เจ้า​ร้อง‍ทูล​พระ‍เจ้า​เพื่อ​พระ‍องค์​จะ​ทรง​ฟัง​ข้าพ‌เจ้า

2. ใน​วัน‍ที่​ข้าพ‌เจ้า​ทุกข์‍ใจ ข้าพ‌เจ้า​แสวง​หา​องค์‍เจ้า‍นายยาม‍ค่ำ‍คืน มือ​ข้าพ‌เจ้า​เหยียด​ไม่​หยุดจิต‍ใจ​ข้าพ‌เจ้า​ไม่​รับ​คำ‍ปลอบ‌โยน

3. ข้าพ‌เจ้า​ระลึก‍ถึง​พระ‍เจ้า ข้าพ‌เจ้า​ก็​ครวญ‍ครางข้าพ‌เจ้า​ตรึก‌ตรอง จิต‍วิญ‌ญาณ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​อ่อน‍ระอา​ไปเส-ลาห์

4. พระ‍องค์​ทรง​จับ​หนัง‍ตา​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ไว้​ไม่‍ให้​ปิดข้าพ‌เจ้า​ทุกข์​มาก​จน​พูด​ไม่‍ออก

5. ข้าพ‌เจ้า​พิจาร‌ณา​ถึง​วัน​เก่าๆปี​ที่​นม‍นาน​มา​แล้ว

6. ข้าพ‌เจ้า​ระลึก‍ถึง​เพลง​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ใน​ยาม‍ค่ำ‍คืนข้าพ‌เจ้า​ตรึก‌ตรอง​ด้วย​ใจ และ​จิต‍วิญ‌ญาณ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​เสาะ‍หา

7. “องค์‍เจ้า‍นาย​จะ​ทรง​ทอด‍ทิ้ง​เป็น​นิตย์​หรือ?และ​จะ​ไม่​พอ‍พระ‍ทัย​อีก​เลย​หรือ?

8. ความ​รัก‍มั่น‍คง​ของ​พระ‍องค์​ยั้ง‍หยุด​อยู่​เป็น​นิตย์​หรือ?พระ‍สัญญา​ของ​พระ‍องค์​สิ้น‍สุด​ทุก​ชั่ว‍ชาติ‍พันธุ์​หรือ?

9. พระ‍เจ้า​ทรง​ลืม​ที่​จะ​เมตตา​หรือ?เพราะ​ความ​กริ้ว พระ‍องค์​จึง​ทรง​ยับ‍ยั้ง​พระ‍กรุณา​หรือ?”เส-ลาห์

10. และ​ข้าพ‌เจ้า​กล่าว​ว่า “นั่น‍แหละ​เป็น​ความ​ทุกข์​ของ​ข้าพ‌เจ้าคือ​ที่​พระ‍หัตถ์‍ขวา​ของ​องค์‍ผู้‍สูง‍สุด​เปลี่ยน​ไป”

สดุดี 77