7. เพราะพวกเขาซ่อนตาข่ายดักข้าพระองค์โดยไร้เหตุผลเขาขุดหลุมพรางเอาชีวิตข้าพระองค์โดยไร้เหตุผล
8. ขอให้ความพินาศมาถึงพวกเขาโดยไม่ทันรู้ตัวและขอให้ตาข่ายที่เขาซ่อนไว้นั้นดักจับเขาเองและให้เขาติดข่ายถึงความพินาศเอง
9. แล้วจิตใจของข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์ในพระยาห์เวห์ปีติยินดีอยู่ในการช่วยกู้ของพระองค์
10. กระดูกทุกชิ้นของข้าพระองค์จะกล่าวว่า“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ผู้ใดเล่าเหมือนพระองค์?พระองค์ผู้ทรงช่วยกู้คนอ่อนแอให้พ้นจากคนที่แข็งแรงกว่าเขาและทรงช่วยกู้คนอ่อนแอและคนขัดสนให้พ้นจากผู้ที่ปล้นเขา”
11. พวกพยานคิดร้ายลุกขึ้นเขาถามข้าพระองค์ถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่ทราบ
12. พวกเขาตอบแทนความดีของข้าพระองค์ด้วยความชั่วจิตใจของข้าพระองค์ก็ตรอมตรม
13. ส่วนข้าพระองค์ เมื่อพวกเขาป่วยข้าพระองค์สวมผ้ากระสอบข้าพระองค์ถ่อมตัวลงด้วยการอดอาหารข้าพระองค์ซบหน้าลงที่อก อธิษฐาน
14. ข้าพระองค์ทุกข์ใจ อย่างกับเขาเป็นเพื่อน หรือเป็นพี่น้องของข้าพระองค์ข้าพระองค์หมอบราบลงอย่างทุกข์โศก อย่างกับคนไว้ทุกข์ให้มารดา
15. แต่พอข้าพระองค์สะดุด พวกเขาก็ยินดีเขารวมหัวกันต่อสู้ข้าพระองค์พวกอันธพาลซึ่งข้าพระองค์ไม่รู้จักได้ใส่ร้ายป้ายสีข้าพระองค์ไม่หยุดหย่อน
16. พวกเขาเย้ยหยันข้าพระองค์อย่างหยาบคายขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าพระองค์
17. ข้าแต่องค์เจ้านาย พระองค์จะนิ่งทอดพระเนตรอีกนานเท่าใด?ขอทรงช่วยข้าพระองค์จากการปองร้ายของเขาช่วยชีวิตข้าพระองค์จากเหล่าสิงห์หนุ่ม
18. แล้วข้าพระองค์จะขอบพระคุณพระองค์ในที่ชุมนุมใหญ่ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางคนเป็นอันมาก
19. ขออย่าให้พวกศัตรูผู้ทรยศยินดีเย้ยข้าพระองค์และอย่าให้บรรดาผู้ที่เกลียดชังข้าพระองค์อย่างไร้เหตุผล ได้ส่งสายตายิ้มเยาะข้าพระองค์
20. เพราะเขาไม่พูดจาอย่างเป็นมิตรแต่คิดถ้อยคำหลอกลวงต่อผู้ที่อยู่อย่างสงบในแผ่นดิน
21. พวกเขาอ้าปากกว้างใส่ข้าพระองค์เขากล่าวว่า “ฮะฮ้า ฮะฮ้าเราได้เห็นกับตาแล้ว”
22. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ได้ทอดพระเนตรแล้ว ขออย่าทรงนิ่งเฉยข้าแต่องค์เจ้านาย ขออย่าสถิตไกลจากข้าพระองค์
23. ข้าแต่พระเจ้า องค์เจ้านายของข้าพระองค์ ขอทรงลุกขึ้น ขอทรงตื่นขึ้นเพื่อปกป้องสิทธิของข้าพระองค์เพื่อพิจารณาคดีของข้าพระองค์เถิด
24. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอประทานความเป็นธรรมแก่ข้าพระองค์ตามความชอบธรรมของพระองค์และขออย่าให้พวกเขายินดีเย้ยข้าพระองค์
25. อย่าให้พวกเขารำพึงในใจว่า“ฮะฮ้า เราได้สมใจแล้ว”อย่าให้เขากล่าวได้ว่า “เราได้กลืนเขาแล้ว”
26. ขอให้พวกเขาอับอายและอดสูด้วยกันคือเขาผู้เปรมปรีดิ์ในความหายนะของข้าพระองค์ขอให้พวกเขาห่มความอับอายและความขายหน้าคือเขาผู้อวดตัวสู้ข้าพระองค์