สดุดี 137:5-7 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

5. เย‌รู‌ซา‌เล็ม​เอ๋ย ถ้า​ข้า​ลืม​เธอก็​ขอ​ให้​มือ‍ขวา​ของ​ข้า​ลืม​ฝี‍มือ​เสีย

6. ขอ​ให้​ลิ้น​เกาะ‍ติด​เพดาน‍ปากถ้า​ข้า​ไม่​ระลึก‍ถึง​เธอถ้า​ข้า​มิ‍ได้​ตั้ง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ไว้​เหนือ​ความ​ยินดี​สูง‍สุด​ของ​ข้า

7. ข้า‍แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์ ขอ​ทรง​ระลึก‍ถึง​สิ่ง​ที่​คน​เอ‌โดม​ทำ​ใน​วัน‍ที่​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​แตกพวก‍เขา​พูด​ว่า“จง​ทลาย​มัน จง​ทลาย​มันจน‍ถึง‍ราก‍ถึง‍โคน​ของ​มัน​เลย”

สดุดี 137