13. บิดาสงสารบุตรของตนฉันใดพระยาห์เวห์ทรงสงสารคนที่ยำเกรงพระองค์ฉันนั้น
14. เพราะพระองค์เองทรงรู้จักโครงร่างของเราพระองค์ทรงระลึกว่าเราเป็นแต่ผงคลี
15. ส่วนมนุษย์นั้น วันเวลาของเขาเหมือนหญ้าเขาเจริญขึ้นเหมือนดอกไม้ในทุ่งนา
16. เมื่อลมพัดผ่าน มันก็หายไปและสถานที่ของมันไม่รู้จักมันอีก
17. แต่ความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์นั้นดำรงอยู่ ตั้งแต่นิรันดร์กาลถึงนิรันดร์กาลต่อผู้ที่ยำเกรงพระองค์และความชอบธรรมของพระองค์ต่อหลานเหลน
18. ต่อผู้ที่รักษาพันธสัญญาของพระองค์และต่อผู้ที่ระลึกถึงข้อบังคับของพระองค์เพื่อจะทำตาม