1. บุคคลผู้เป็นสุขคือผู้ไม่เดินตามคำแนะนำของคนอธรรมไม่ยืนอยู่ในทางของคนบาปไม่นั่งอยู่ในที่นั่งของคนที่ชอบเยาะเย้ย
2. แต่ความปีติยินดีของผู้นั้นอยู่ในธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์เขาใคร่ครวญธรรมบัญญัติของพระองค์ทั้งกลางวันและกลางคืน
3. เขาเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมธารน้ำซึ่งเกิดผลตามฤดูกาลและใบก็ไม่เหี่ยวแห้งทุกอย่างที่เขาทำก็จำเริญขึ้น
4. คนอธรรมไม่เป็นเช่นนั้นแต่เป็นเหมือนแกลบซึ่งลมพัดกระจายไป
5. ฉะนั้นคนอธรรมจะไม่ได้ยืนขึ้นในการพิพากษาและคนบาปก็เช่นกันในที่ชุมนุมคนชอบธรรม