ปัญญาจารย์ 9:5-7 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

5. เพราะ​ว่า​คน​เป็น​ย่อม​รู้​ว่า​เขา​เอง​คง​จะ​ตาย แต่​คน​ตาย​แล้ว​ก็​ไม่​รู้​อะไร​เลย เขา​ไม่​อาจ​รับ​รางวัล​อีก เพราะ​ว่า​ใครๆ ก็​พา​กัน​ลืม​เขา​เสีย​หมด

6. ทั้ง​ความ​รัก​ของ​พวก‍เขา​และ​ความ​ชัง พร้อม​กับ​ความ​อิจฉา​ของ​พวก‍เขา​ได้​สูญ‍ไป​นาน​แล้ว และ​เขา‍ทั้ง‍หลาย​จะ​ไม่‍มี​ส่วน​ใน​สิ่ง‍ใด​ที่​เกิด‍ขึ้น​ภาย‍ใต้​ดวง‍อา‌ทิตย์​อีก‍ต่อ‍ไป

7. ไป​เถิด ไป​รับ‍ประ‌ทาน​อาหาร​ของ​เจ้า​ด้วย​ความ​เปรม‍ปรีดิ์ และ​ไป​ดื่ม​เหล้า‍องุ่น​ของ​เจ้า​ด้วย​ความ​ร่า‍เริง​ใจ เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​เห็น‍ชอบ​กับ​การ‍งาน​ของ​เจ้า​แล้ว

ปัญญาจารย์ 9