22. เว้นแต่ที่ดินของพวกปุโรหิตเท่านั้นโยเซฟไม่ได้ซื้อ เพราะปุโรหิตได้รับปันส่วนจากฟาโรห์ และพวกเขารับประทานตามส่วนที่ฟาโรห์พระราชทาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ขายที่ดินของพวกเขา
23. โยเซฟกล่าวกับประชาชนว่า “ดูเถิด วันนี้เราซื้อตัวพวกเจ้ากับที่ดินของเจ้าให้เป็นของฟาโรห์แล้ว นี่แน่ะเราจะให้เมล็ดข้าวแก่พวกเจ้า จงเอาไปหว่านในที่ดิน
24. เมื่อได้ผลแล้วจงถวายส่วนหนึ่งในห้าส่วนแก่ฟาโรห์ เก็บสี่ส่วนไว้เป็นของพวกเจ้า ให้ใช้เป็นพันธุ์ข้าวสำหรับที่นาบ้าง เป็นอาหารสำหรับพวกเจ้าและครอบครัวกับเด็กๆ บ้าง”
25. คนทั้งหลายก็ตอบว่า “ท่านช่วยชีวิตข้าพเจ้าทั้งหลายไว้ ขอให้พวกข้าพเจ้าได้รับความโปรดปรานจากนายเถิด พวกข้าพเจ้ายอมเป็นทาสของฟาโรห์”
26. โยเซฟตั้งเป็นกฎหมายในแผ่นดินอียิปต์จนทุกวันนี้ว่า ให้ฟาโรห์ได้ส่วนหนึ่งในห้าส่วน เว้นแต่ที่ดินของปุโรหิตเท่านั้นที่ไม่ตกเป็นของฟาโรห์
27. พวกอิสราเอลอาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ณ ดินแดนโกเชนพวกเขาได้กรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นของพวกเขา และมีลูกหลานทวีขึ้นมากมาย
28. ยาโคบมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ 17 ปี รวมอายุยาโคบได้ 147 ปี
29. เมื่ออิสราเอลใกล้จะสิ้นชีพจึงเรียกโยเซฟบุตรชายมาสั่งว่า “ถ้าเจ้ายังนับถือพ่อ ขอให้เอามือเจ้าวางไว้ใต้ขาอ่อนของพ่อ และทำต่อพ่อด้วยความรักมั่นคงและความจริง คือขออย่าฝังศพพ่อไว้ในอียิปต์
30. เมื่อพ่อล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของพ่อแล้ว จงนำพ่อออกจากอียิปต์ไปฝังไว้ ณ ที่ฝังศพบรรพบุรุษของพ่อเถิด” โยเซฟก็สัญญาว่า “ลูกจะทำตามที่พ่อสั่ง”