1. พอผ่านไปได้ห้าวัน อานาเนีย มหาปุโรหิตจึงลงไปกับพวกผู้ใหญ่และทนายคนหนึ่งชื่อเทอร์ทูลลัส เขาทั้งหลายฟ้องเปาโลต่อหน้าผู้ว่าราชการเมือง
2. เมื่อเรียกเปาโลเข้ามาแล้ว เทอร์ทูลลัสจึงเริ่มฟ้องว่า“ท่านเฟลิกส์ที่เคารพอย่างสูง เรามีความสงบสุขอย่างยิ่งก็เพราะท่าน และชนชาตินี้มีการพัฒนาก็เพราะท่านเห็นการณ์ไกล
3. เรารับสิ่งเหล่านี้ในทุกด้านและจากทุกแห่งหนด้วยความซาบซึ้งใจอย่างที่สุด
4. แต่เพื่อไม่ให้ท่านเสียเวลามากไปกว่านี้ ข้าพเจ้าจึงขอความกรุณาจากท่านได้ฟังข้าพเจ้าต่ออีกสักหน่อยหนึ่ง
5. เราพบว่าคนนี้เป็นผู้ก่อการร้ายและเป็นตัวก่อการจลาจลท่ามกลางพวกยิวในทุกที่ และเป็นผู้นำของลัทธินาซาเร็ธ
6. เขายังพยายามทำให้พระวิหารเป็นมลทิน เราจึงจับเขาไว้
8. หากท่านไต่สวนเขาด้วยตัวเอง ท่านก็จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่เรากล่าวหาเขา”
9. พวกยิวก็ร่วมกล่าวหาด้วยโดยยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นความจริง
10. เมื่อผู้ว่าราชการเมืองทำสัญญาณให้เปาโลพูด ท่านจึงเรียนว่า “เนื่องจากข้าพเจ้าทราบมาว่า ท่านเป็นผู้พิพากษาของชนชาตินี้มาหลายปีแล้ว ข้าพเจ้าจึงแก้คดีของข้าพเจ้าเองได้ด้วยความสบายใจ
11. ท่านสามารถสืบดูได้ว่า ตั้งแต่ข้าพเจ้าขึ้นไปนมัสการในกรุงเยรูซาเล็มนั้น ยังไม่เกินสิบสองวัน
12. เขาทั้งหลายไม่เคยพบข้าพเจ้าเถียงกับใคร หรือยุยงฝูงชนให้วุ่นวาย ไม่ว่าในพระวิหาร ในธรรมศาลา หรือในเมือง
13. เรื่องทั้งหมดที่พวกเขากำลังฟ้องข้าพเจ้านี้ เขาไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้
14. แต่ว่าข้าพเจ้ายอมรับอยู่เรื่องหนึ่งต่อหน้าท่าน คือข้าพเจ้ารับใช้พระเจ้าของบรรพบุรุษของเราตาม “ทางนั้น” ซึ่งพวกเขาว่านอกรีต ข้าพเจ้าเชื่อถือทุกถ้อยคำที่เขียนในธรรมบัญญัติและในคัมภีร์ของผู้เผยพระวจนะ
15. ข้าพเจ้ามีความหวังในพระเจ้าซึ่งเป็นความหวังที่พวกเขาเองก็ยอมรับ คือหวังว่าทั้งคนชอบธรรมและคนไม่ชอบธรรมจะเป็นขึ้นจากตาย
16. เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงอุตส่าห์ประพฤติตามมโนธรรมที่ดีเสมอ ไม่ให้ผิดต่อพระเจ้าและต่อมนุษย์