1. โมเสสพูดกับบรรดาหัวหน้าเผ่าของคนอิสราเอลว่า “นี่เป็นสิ่งที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา
2. เมื่อชายคนไหนบนไว้กับพระยาห์เวห์ หรือสาบานผูกมัดตัวเองด้วยคำสัญญาอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็อย่าให้เขาเสียวาจา เขาจะต้องทำตามคำทุกคำที่ออกจากปากของเขา
3. หรือเมื่อหญิงคนไหนบนไว้กับพระยาห์เวห์ และผูกมัดตัวเองไว้ด้วยคำสัญญาอย่างใดอย่างหนึ่ง ในขณะที่เธอยังสาวและอยู่ในบ้านของบิดา
4. และบิดาของเธอได้ยินคำที่เธอบนไว้ และได้ยินคำสัญญาที่ผูกมัดตัวเธอโดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรกับเธอ ก็ให้คำที่บนไว้นั้นคงอยู่ รวมทั้งคำสัญญาที่ผูกมัดเธอไว้นั้นก็ให้คงอยู่ด้วย
5. แต่ถ้าบิดาของเธอคัดค้านในวันที่เขาได้ยิน คำที่เธอบนไว้ทั้งหมดรวมทั้งคำสัญญาที่ผูกมัดเธอก็จะเป็นโมฆะ และพระยาห์เวห์จะทรงให้อภัยเธอ เพราะบิดาของเธอคัดค้านเธอไว้
6. และถ้าเธอแต่งงานโดยมีสิ่งที่เธอบนไว้หรือมีคำพูดที่ไม่ทันคิดผูกมัดเธอไว้
7. แล้วสามีก็มาได้ยิน และสามีไม่ได้พูดอะไรกับเธอในวันที่ได้ยินนั้น สิ่งที่เธอบนไว้นั้นก็คงอยู่ รวมทั้งคำสัญญาที่ผูกมัดตัวเธอก็คงอยู่ด้วย
8. แต่ถ้าสามีคัดค้านในวันนั้นที่เขาได้ยิน ก็จะทำให้คำที่เธอบนไว้นั้นเป็นโมฆะ รวมทั้งคำพูดที่ไม่ทันคิดของเธอซึ่งผูกมัดเธอนั้นก็เป็นโมฆะด้วย และพระยาห์เวห์จะทรงให้อภัยเธอ
9. (แต่คำที่แม่ม่ายหรือหญิงที่หย่าร้างบนไว้รวมทั้งคำใดๆ ที่นางพูดผูกมัดตัวเองย่อมคงอยู่กับนาง)
10. และถ้านางบนไว้ในบ้านสามีของนาง รวมทั้งสาบานด้วยคำสัญญาที่ผูกมัดตัวเองไว้
11. และสามีของนางได้ยิน แต่ไม่พูดอะไรกับนาง และไม่คัดค้านนาง คำบนบานทั้งหมดของนางย่อมคงอยู่ และคำสัญญาทุกอย่างที่นางผูกมัดตัวเองย่อมคงอยู่