26. เพราะว่าเฮชโบนเป็นเมืองของสิโหนกษัตริย์ของคนอาโมไรต์ ผู้ทรงต่อสู้กับกษัตริย์โมอับองค์ก่อน และทรงยึดแผ่นดินทั้งหมดของพระองค์ไกลไปถึงแม่น้ำอารโนน
27. เพราะฉะนั้น ผู้เขียนบทประพันธ์จึงกล่าวว่าจงมาที่เฮชโบน มาสร้างเมืองนี้และให้เมืองของสิโหนถูกสร้างขึ้น
28. เพราะว่ามีไฟออกมาจากเฮชโบนมีเปลวเพลิงออกมาจากเมืองของสิโหนมันได้เผาผลาญเมืองอาร์แห่งโมอับคือบรรดาเจ้าแห่งเนินสูงของแม่น้ำอารโนน
29. วิบัติจงมีแก่โมอับชนชาติของพระเคโมชจะพินาศพระเคโมชทำให้พวกบุตรชายของตนเป็นผู้ลี้ภัยและบรรดาบุตรสาวของตนเป็นเชลย ของสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์
30. เราทำลายพวกเขาจนพินาศจากเฮชโบนจนถึงดีโบนเราทำให้โนฟาห์เป็นเมืองร้าง ไกลไปถึงเมเดบา
31. คนอิสราเอลจึงอาศัยอยู่ในแผ่นดินคนอาโมไรต์
32. และโมเสสส่งคนไปสอดแนมที่เมืองยาเซอร์ และเขาทั้งหลายยึดชนบทของเมืองนั้น แล้วขับไล่คนอาโมไรต์ซึ่งอยู่ที่นั่น
33. และเขาทั้งหลายก็หันขึ้นไปยังทางสู่บาชาน แล้วโอกกษัตริย์บาชานก็ทรงออกมาพร้อมด้วยประชาชนทั้งหมดของพระองค์เพื่อสู้รบที่เอเดรอี
34. แต่พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “อย่ากลัวเขาเลย เพราะเราได้มอบเขา และประชาชนทั้งหมดรวมทั้งแผ่นดินของเขาไว้ในมือของเจ้าแล้ว และเจ้าจะทำกับเขาเหมือนอย่างที่ได้ทำกับสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์ซึ่งอยู่ที่เฮชโบน”
35. ดังนั้นเขาทั้งหลายจึงฆ่าโอกและบรรดาโอรสของพระองค์ รวมทั้งประชาชนทั้งหมดของพระองค์จนไม่เหลือสักคนเดียว และอิสราเอลก็เข้ายึดแผ่นดินของพระองค์