กันดารวิถี 19:15-22 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

15. ภาชนะ​ทุก​ชิ้น​ที่​ไม่‍มี​ฝา​ปิด​ต้อง​เป็น​มลทิน

16. ทุก​คน​ที่​อยู่​ใน​พื้น​ทุ่ง​ซึ่ง​แตะ‍ต้อง​คน​ที่​ตาย​ด้วย​ดาบ หรือ​แตะ‍ต้อง​ศพ​หรือ​กระ‌ดูก​คน หรือ​หลุม‍ศพ​จะ​เป็น​มลทิน​ไป​เจ็ด​วัน

17. คน​ที่​เป็น​มลทิน​ต้อง​เอา​ขี้‍เถ้า​จาก​การ​เผา‍บูชา‍ลบ‍ล้าง‍บาป และ​เอา​น้ำ​ที่​ไหล​เติม​เข้า​ไป​ใน​ภาชนะ

18. แล้ว​ให้​คน​สะอาด​เอา​กิ่ง​หุสบ​จุ่ม​น้ำ​นั้น แล้ว​ประ‌พรม​ที่​เต็นท์ เครื่อง‍ใช้​ทั้ง‍หมด บน​ตัว​คน​ทั้ง‍หลาย​ที่​อยู่​ที่​นั่น และ​บน​ตัว​คน​ที่​แตะ‍ต้อง​กระ‌ดูก​หรือ​คน​ถูก​ฆ่า หรือ​คน​ตาย​หรือ​หลุม‍ศพ

19. ให้​คน​ที่​สะอาด​ประ‌พรม​คน​ที่​เป็น​มลทิน​ใน​วัน‍ที่​สาม​และ​วัน‍ที่​เจ็ด แล้ว​ใน​วัน‍ที่​เจ็ด​เขา​จะ​ทำ​ให้​คน​นั้น​สะอาด และ​เขา​ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​และ​อาบ‍น้ำ แล้ว​เขา​จะ​สะอาด​ใน​เวลา​เย็น

20. “แต่​คน​ที่​เป็น​มลทิน​และ​ไม่​ชำระ​ตัว เขา​ต้อง​ถูก​ตัด​ออก​จาก​ท่าม‍กลาง​ที่​ประ‌ชุม เพราะ​เขา​ทำ​ให้​สถาน‍นมัส‌การ​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​เป็น​มลทิน คือ​ไม่‍ได้​เอา​น้ำ​ชำระ​มลทิน​ประ‌พรม​เขา เขา​จึง​เป็น​มลทิน

21. ดัง‍นั้น​จึง​เป็น​กฎ​ถาวร​แก่​พวก‍เขา ผู้​ที่​พรม​น้ำ​ชำระ​มลทิน​จะ​ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ตน และ​ผู้​ที่​แตะ‍ต้อง​น้ำ​ชำระ​มลทิน​จะ​เป็น​มลทิน​จน‍ถึง​เวลา​เย็น

22. นอก‍จาก‍นี้​ทุก‍สิ่ง​ที่​ผู้​เป็น​มลทิน​แตะ‍ต้อง​นั้น​ก็​จะ​เป็น​มลทิน​ด้วย และ​คน​ที่​แตะ‍ต้อง​สิ่ง‍นั้น​จะ​เป็น​มลทิน​จน‍ถึง​เวลา​เย็น”

กันดารวิถี 19