กันดารวิถี 18:15-18 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

15. ลูก‍หัว‍ปี​ของ​ทุก​ชีวิต​ที่​ออก​จาก​ครรภ์​ไม่​ว่า​คน​หรือ​สัตว์​ซึ่ง​เขา​ถวาย​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​จะ​เป็น​ของ​เจ้า แต่​อย่าง‍ไร​ก็​ตาม บุตร​หัว‍ปี​ของ​มนุษย์​นั้น​เจ้า​จะ​ต้อง​ไถ่​ไว้ และ​เจ้า​ต้อง​ไถ่​ลูก‍หัว‍ปี​ของ​พวก​สัตว์​ที่​มลทิน​ด้วย

16. และ​ค่า‍ไถ่ (พอ​อายุ​ได้​หนึ่ง​เดือน​เจ้า​ก็​ต้อง​ไถ่) ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ว่า​เป็น​เงิน​ห้า​เช‌เขล ตาม​เช‌เขล​ของ​สถาน‍นมัส‌การ (หนึ่ง​เช‌เขล​หนัก​ประ‌มาณ 12 กรัม)

17. แต่​ลูก‍หัว‍ปี​ของ​โค หรือ​ลูก‍หัว‍ปี​ของ​แกะ หรือ​ลูก‍หัว‍ปี​ของ​แพะ เจ้า​ไม่​ต้อง​ไถ่ เพราะ​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์ เจ้า​จง​เอา​เลือด​ของ​มัน​พรม​บน​แท่น‍บูชา และ​เอา​ไขมัน​ของ​มัน​เผา​เป็น​เครื่อง‍บูชา​ด้วย​ไฟ​ให้​เป็น​กลิ่น​ที่​พอ‍พระ‍ทัย​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

18. แต่​เนื้อ​ของ​มัน​จะ​เป็น​ของ​เจ้า เช่น​เดียว​กับ​เนื้อ​อก​ที่​โบก‍ถวาย​และ​เนื้อ‍โคน‍ขา​ขวา​ที่​เป็น​ของ​เจ้า

กันดารวิถี 18