11. ซาโลมอนทรงนำพระราชธิดาของฟาโรห์จากนครดาวิดมายังพระราชวังที่พระองค์ทรงสร้างไว้ให้พระนาง เพราะพระองค์ตรัสว่า “มเหสีของเราไม่ควรอยู่ในวังของดาวิดพระราชาแห่งอิสราเอล เพราะว่าสถานที่ต่างๆ ซึ่งหีบของพระยาห์เวห์ได้เข้าไปถึงนั้นล้วนบริสุทธิ์”
12. แล้วซาโลมอนทรงถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวแด่พระยาห์เวห์บนแท่นบูชาของพระยาห์เวห์ ซึ่งซาโลมอนทรงสร้างไว้ที่หน้ามุข
13. ตามหน้าที่ประจำวันที่ต้องทำคือการถวายบูชาตามบัญญัติของโมเสส ในวันสะบาโตในวันขึ้นหนึ่งค่ำ และในเทศกาลเลี้ยงประจำปีสามเทศกาล คือเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ เทศกาลสัปดาห์ และเทศกาลอยู่เพิง
14. และตามกฎหมายของดาวิดพระราชบิดาของพระองค์ พระองค์ทรงแบ่งเวรของบรรดาปุโรหิตในการปรนนิบัติ และแบ่งเวรของบรรดาเลวีในหน้าที่ของการสรรเสริญ และการรับใช้ต่อหน้าปุโรหิตตามหน้าที่ประจำวันที่ต้องทำ และแบ่งคนเฝ้าประตูเป็นเวรเฝ้าประตู เพราะว่าดาวิดคนของพระเจ้าทรงบัญชาไว้อย่างนั้น
15. และเขาทั้งหลายไม่ได้หันไปจากสิ่งที่พระราชาทรงบัญชาพวกปุโรหิตและคนเลวีไว้ ไม่ว่าในเรื่องใด รวมทั้งเรื่องการคลัง
16. พระราชกิจทั้งหมดของซาโลมอนก็ลุล่วงตั้งแต่วันที่วางรากฐานพระนิเวศของพระยาห์เวห์ จนถึงวันที่งานเสร็จ พระนิเวศของพระยาห์เวห์ก็สำเร็จครบถ้วน
17. แล้วซาโลมอนเสด็จไปยังเมืองเอซิโอนเกเบอร์และเมืองเอโลทที่ชายทะเลในดินแดนเอโดม
18. และฮีรามก็ทรงให้ข้าราชการของพระองค์ส่งเรือ และส่งคนงานที่คุ้นเคยกับทะเลไปให้ซาโลมอน แล้วพวกเขาก็ไปกับคนงานของซาโลมอนถึงเมืองโอฟีร์ และนำเอาทองคำหนักประมาณ 15,000 กิโลกรัมจากที่นั่นมายังกษัตริย์ซาโลมอน