7. แต่พระเจ้าไม่พอพระทัยในเรื่องนี้ และพระองค์ทรงลงโทษอิสราเอล
8. และดาวิดทูลพระเจ้าว่า “ข้าพระองค์ได้ทำบาปใหญ่ยิ่งในการที่ข้าพระองค์ได้ทำสิ่งนี้ แต่บัดนี้ขอทรงให้อภัยความบาปชั่วของผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพระองค์ได้ทำการอย่างโง่เขลามาก”
9. และพระยาห์เวห์ตรัสกับกาดผู้ทำนายของดาวิดว่า
10. “จงไปบอกดาวิดว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราเสนอเจ้าสามประการจงเลือกเอาประการหนึ่ง เพื่อเราจะได้ทำต่อเจ้า’ ”
11. กาดจึงเข้าเฝ้าดาวิดและกราบทูลพระองค์ว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า จงเลือกสำหรับเจ้าเอง
12. คือกันดารอาหาร 3 ปี หรือการกวาดล้างโดยศัตรูของเจ้า 3 เดือนขณะที่ดาบของศัตรูจะไล่ทันเจ้า หรือดาบของพระยาห์เวห์ 3 วันคือโรคระบาดบนแผ่นดิน และทูตของพระยาห์เวห์ทำลายทั่วไปในเขตแดนทั้งสิ้นของอิสราเอล บัดนี้ขอทรงพิจารณาดูว่าจะให้ข้าพระบาทกลับไปทูลพระองค์ผู้ทรงส่งข้าพระบาทมาว่าประการใด”
13. แล้วดาวิดตรัสกับกาดว่า “เรามีความทุกข์ใจมาก ขอให้เราตกเข้าไปอยู่ในพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ เพราะพระกรุณาของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก แต่ขออย่าให้เราตกเข้าไปในมือของมนุษย์เลย”
14. ดังนั้นพระยาห์เวห์ทรงให้โรคระบาดเกิดขึ้นในอิสราเอล และคนอิสราเอลล้มตาย 70,000 คน
15. และพระเจ้าทรงใช้ทูตสวรรค์ไปยังเยรูซาเล็มเพื่อจะทำลายเสีย แต่เมื่อท่านจะลงมือทำลาย พระยาห์เวห์ทรงเห็นและพระองค์ทรงกลับพระทัยในเหตุร้ายนั้น และพระองค์ตรัสกับทูตผู้กำลังทำลายนั้นว่า “พอแล้ว ยับยั้งมือของเจ้า” ส่วนทูตของพระยาห์เวห์ก็กำลังยืนอยู่ที่ลานนวดข้าวของโอรนันคนเยบุส