1. เมื่อซาอูลทรงเป็นกษัตริย์นั้นมี อายุสามสิบปี และพระองค์ทรงปกครองอิสราเอลสี่สิบสองปี
2. ซาอูลทรงคัดเลือกชายอิสราเอล 3,000 คน 2,000 คนอยู่กับพระองค์ที่มิคมาช และที่แดนเทือกเขาเบธเอล อีก 1,000 คนนั้นอยู่กับโยนาธานที่เมืองกิเบอาห์แห่งเผ่าเบนยามิน ประชาชนที่เหลือนั้นพระองค์ก็ทรงปล่อยให้ทุกคนกลับที่พักของตน
3. โยนาธานตีกองทหารรักษาการของพวกฟีลิสเตียซึ่งอยู่ที่เกบาพ่ายแพ้ไป และพวกฟีลิสเตียทราบเรื่อง และซาอูลก็ทรงเป่าเขาสัตว์ทั่วแผ่นดินนั้นว่า “ขอให้พวกคนฮีบรูฟัง”
4. คนอิสราเอลทั้งปวงได้ยินเขากล่าวว่า ซาอูลตีกองทหารรักษาการของฟีลิสเตียพ่ายแพ้ไป และคนอิสราเอลเป็นที่เกลียดชังของพวกฟีลิสเตียยิ่งนัก ประชาชนก็ถูกเรียกออกมาให้สมทบกับซาอูลที่กิลกาล
5. และคนฟีลิสเตียรวมพลเพื่อต่อสู้คนอิสราเอล มีรถรบ 30,000 และพลม้า 6,000 และกองทหารนั้นก็มากมายเหมือนทรายที่ฝั่งทะเล พวกเขาก็ยกขึ้นมาตั้งค่ายอยู่ที่มิคมาชทางตะวันออกของเบธอาเวน
6. เมื่อคนอิสราเอลเห็นว่าตกอยู่ในที่คับขัน (เพราะพวกทหารถูกกดดัน) แล้วประชาชนก็ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำและในร่อง ในซอกหิน ในอุโมงค์และในบ่อ
7. พวกฮีบรูบางคนได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปยังดินแดนกาดและกิเลอาด แต่ซาอูลยังประทับอยู่ที่กิลกาลและประชาชนทั้งหมดติดตามพระองค์ไปอย่างหวาดกลัว
8. พระองค์ทรงคอยอยู่ 7 วันตามเวลาที่ซามูเอลกำหนดไว้ แต่ซามูเอลไม่ได้มาที่กิลกาล พวกทหารก็กระจัดกระจายไปจากพระองค์
9. ดังนั้นซาอูลจึงตรัสว่า “จงนำเครื่องบูชาเผาทั้งตัวมาให้เราที่นี่และเครื่องศานติบูชาด้วย” และพระองค์ก็ถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัว